«Αιώνιοι» με παιδικές ασθένειες

Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός βυθίστηκαν στο πρώτο μέρος της «διαβολοβδομάδας» στη EuroLeague, γνωρίζοντας την ήττα σε Μιλάνο και Κωνσταντινούπολη, αντίστοιχα. Πλην του «κίτρινου φύλλου», τους δύο «αιώνιους» ενώνουν και οι παιδικές ασθένειες που, συνήθως, εμφανίζονται τον Οκτώβριο.

Μία προπόνηση… κομπλέ

Κόντρα στη Μιλάνο, ο Ολυμπιακός φόρεσε την αμυντική πανοπλία του και πάλεψε να «κλέψει» το ματς, μέσα από την άμυνά του. Άντεξε κάτι περισσότερο από τρία δεκάλεπτα και στην τελική ευθεία παραδόθηκε, όπως ακριβώς συνέβη και μια εβδομάδα νωρίτερα κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να λογίζεται ως τέτοια κι ο Ολυμπιακός πλήρωσε ακόμα μία φορά την λειψανδρία, αλλά και το έλλειμμα ενέργεια στο φινάλε ενός αγώνα.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δήλωνε πριν το τζάμπολ της σεζόν πως έζησε τη χειρότερη προετοιμασία της καριέρας του. Δεν μπορώ να βρίσκομαι στο μυαλό του, ωστόσο, η προσωπική εκτίμηση είναι πως δεν υπερβάλλει. Οι «ερυθρόλευκοι», πέρα από τους επτά διεθνείς που έπαιξαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο (Γουόκαπ, Παπανικολάου, Λούντζης, Λαρεντζάκης, Μιλουτίνοφ, Φαλ), είδαν και κάμποσα προβλήματα τραυματισμών να προκύπτουν στο μεσοδιάστημα.

Γκος, Σίκμα, ΜακΚίσικ πέρασαν από την πόρτα του ιατρείου στο ΣΕΦ, γεγονός που δεν έχει επιτρέψει ακόμα στο προπονητικό επιτελείο να κάνει έστω και μία προπόνηση… κομπλέ! Το γεγονός, έχει συμβάλει καθοριστικά στην εικόνα της ομάδας στο πρώτο κομμάτι της χρονιάς, καθώς το αγωνιστικό πλάνο, ειδικά στην επίθεση, στηρίζεται στους αυτοματισμούς που χρειάζονται… χιλιόμετρα στο κοντέρ για να βγουν.

Αν συνυπολογιστούν τα μαζεμένα παιχνίδια που σωρεύτηκαν στο ξεκίνημα της χρονιάς, μοιάζει αδύνατο για τους Πειραιώτες να δουλέψουν πάνω στην επιθετική τακτική. Πολλώ δε μάλλον, όταν στον πάγκο κάθεται ένας προπονητής που έκανε σημαία τις αποστάσεις, τους αυτοματισμούς και την κίνηση χωρίς την μπάλα. Χθες βράδυ μάλιστα, παρατηρήθηκε το φαινόμενο, εξαιρετικά σπάνιο για τον Ολυμπιακό της τελευταίας τριετίας, παίκτες να μπαίνουν ο ένας στον διάδρομο του άλλου, χαλώντας το flow της επίθεσης!

Εν κατακλείδι, η αίσθησή μου είναι πως στην πορεία της σεζόν, ο Πρωταθλητής Ελλάδας θα βρει ρυθμό, ειδικά όταν αρχίσει να παίζει πλήρης, θυμίζοντας την ομάδα που έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη τη σεζόν 2022-23.

Το «πράσινο» επιχείρημα που στέκει

Ξεκινώντας ανάποδα, ομοίως και ο Παναθηναϊκός θα εμφανιστεί καλύτερος προϊούσης της σεζόν. Το ρόστερ που φτιάχτηκε το καλοκαίρι διαθέτει παίκτες κλάσης και ποιότητας, οι οποίο αδικούνται -ως έναν βαθμό- από τις ήττες και τις διαφορές, καθώς αντιμετώπισαν σύνολο, πιο έτοιμα για την περίσταση.

Για τους «πράσινους» η ήττα από τη Φενέρμπαχτσε, θύμισε κάτι από… Ρόδο. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, όταν οι παίκτες του Εργκίν Αταμάν έπεσαν σε κενό αέρος, κάνοντας το ένα λάθος πίσω από το άλλο στην επίθεση.

Το γεγονός, παρέσυρε και την αμυντική προσήλωση της ομάδας, φέρνοντάς τη να κυνηγά χίμαιρες και διαφορές που παγιώθηκαν πάνω από τους 20 πόντους. Το ελαφρυντικό του νέου προπονητή και των 11 μεταγραφών υφίσταται, ειδικά σε ό,τι αφορά το επιθετικό παιχνίδι. Αν το επιχείρημα των αυτοματισμών «στέκει» στην περίπτωση του Ολυμπιακού, τότε στον Παναθηναϊκό, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως ισχύει πέρα για πέρα και για το «τριφύλλι».

Ο Τούρκος προπονητής συνιστά έναν από τους κορυφαίους της Γηραιάς Ηπείρου την τελευταία δεκαετία, ωστόσο δεν διαθέτει μαγικές ικανότητες. Η δημιουργία μιας ομάδας που θα παίζει το μπάσκετ που ο ίδιος οραματίζεται χρειάζεται χρόνο, προπονήσεις και παιχνίδια, ώστε να εντυπωθούν παραστάσεις στο DNA της.

Στην περίπτωσή της, το μοναδικό που συνιστά ένα μικρό καμπανάκι δεν είναι άλλο από τα κενά… αέρος στα οποία πέφτει. Στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, στα ματς με Μπάγερν, Φενέρ, αλλά ακόμα και κόντρα σε Μαρούσι και Περιστέρι, υπήρξαν κομμάτια του ματς, στα οποία εξαφανιζόταν από το παρκέ.

Ακόμα κι ο ίδιος ο Τούρκος προπονητής, στη νίκη με το Μαρούσι, στάθηκε στο διάστημα κατά το οποίο η ομάδα του «έφυγε» από το γήπεδο. Απολύτως λογικά, περισσότερο από τις ήττες ή τις διαφορές, τούτο παραμένει το βασικό πρόβλημά της. Αφενός διότι τα «νεκρά διαστήματα» δεν είναι μικρά, αλλά μπορεί να κρατήσουν ακόμα κι ολόκληρο δεκάλεπτο, αφετέρου, διότι στη Euroleague, ακόμα κι ένα τρίλεπτο αβελτηρίας μπορεί να κοστίσει σε νίκες.

Συνοψίζοντας, οι δύο «αιώνιοι» έχουν μπροστά τους ανηφόρα, αλλά και μεγάλα περιθώρια βελτίωσης. Περισσότερο κι από το ρεκόρ τους στη Euroleague (1-2 αμφότερες), η εικόνα τους δεν αντιπροσωπεύει την ποιότητα και το ταλέντο των ρόστερ που διαθέτουν. Ωστόσο, μοιάζει υπερβολικά νωρίς για να σημάνει συναγερμός, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys, αλλά και όλα τα επεισόδια των δύο κύκλων, εδώ.