Ελλάδα – ΗΠΑ 101-95: Ποιο δίπλωμα οδήγησης;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει μεσημέρι που θυμάμαι εντονότερα. Όχι, γιατί πήρα το δίπλωμα οδήγησης -ουδείς ασχολείται- αλλά γιατί, τη δωδεκάτη μεσημβρινή της 1^ης Σεπτεμβρίου του 2006, η Εθνική μπάσκετ, ολοκλήρωνε το καλύτερο παιχνίδι της ιστορίας της!

Για όσους ακούσατε ήδη το δεύτερο επεισόδιο του Sports Jouneys, θα έχετε μάθει το… χουνέρι που πήγαν να μου κάνουν ο Παπαλουκάς και η παρέα του εκείνη τη μέρα. Ευτυχώς που οι εξεταστές μου για το δίπλωμα οδήγησης έβλεπαν το ματς και ανέβαλαν την «πορεία» μου για λόγους ανωτέρας βίας!

Και πώς όχι, αφού ο ημιτελικός του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος 2006 ανάμεσα σε Ελλάδα και ΗΠΑ έμελλε να συνιστά κοσμοϊστορικό γεγονός! Η Εθνική Ομάδα μπάσκετ έριξε στο καναβάτσο τους επαγγελματίες του ΝΒΑ, χωρίς να προβεί σε κλεφτοπόλεμο και αντάρτικο στο παρκέ. Το πέτυχε με την επίθεσή της και με τους 101 πόντους της. Το επίτευγμα γίνεται ακόμα σημαντικότερο, αν ψάξετε το πόσες φορές έχουμε γράψει τριψήφιο αριθμό πόντων σε μεγάλη διοργάνωση…

Εκείνο το μεσημέρι, έπρεπε να την… ψυλλιαστούμε νωρίτερα, αφού τα σημάδια ήταν εκεί.

Όταν στο πρώτο δεκάλεπτο ο Χατζηβρέττας κλέβει την μπάλα στο κέντρο, κι αντί να πάει σ΄ένα «ασφαλές» λέι απ, αποφασίζει να καρφώσει, άσχετα αν πίσω του ακουγόταν το ποδοβολητό του Λεμπρόν Τζέιμς.

Όταν, παρά το 23-33, ο Διαμαντίδης διασχίζει το γήπεδο και «καπακώνει» τον Κρις Πολ, αλλάζοντας το μομέντουμ του αγώνα.

Όταν ο Σχορτσιανίτης έπαιρνε παραμάζωμα τους αντίπαλους ψηλούς.

Όταν ο Ντικούδης έμπαινε με σιγουριά και ξεκολλούσε την ομάδα, την στιγμή ακριβώς που το είχε ανάγκη.

Όταν ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης κι ο Παπαλουκάς μοίραζαν τις ασίστ αφειδώς στους συμπαίκτες τους, διαβάζοντας άριστα το παιχνίδι.

Κι εκεί κρύβεται το μυστικό. Ουκ ολίγες φορές ακούστηκε και γράφτηκε, ότι η «Ελλάδα νίκησε τους Αμερικανούς παίζοντας μόνο pick n’ roll». Μισή αλήθεια φίλτατοι, αφού το pick n’ roll είναι μια κίνηση με εκατοντάδες παραλλαγές και τρόπους άμυνας. Τι συνέβη;

Διόλου… απλώς, οι Έλληνες γκαρντ γνώριζαν και ανέγνωσαν κάθε κατάσταση άριστα. Οι 12 ασίστ του Παπαλουκά, θα έπρεπε να κοπούν, να γίνουν βίντεο και να διδάσκονται στις Ακαδημίες, για τον τρόπο που πρέπει ένας πόιντ γκαρντ να «διαβάζει» το γήπεδο.

Δωδεκάτη μεσημβρινή. Ο Παπαλουκάς εκσφενδονίζει στην στρατόσφαιρα την μπάλα του ημιτελικού, εγώ πρέπει να προλάβω μια εξέταση για δίπλωμα οδήγησης. Βέβαια, δεν μου έμεινε καθόλου φωνή, αφού στο τρίποντο του Σπανούλη που γράφεται το 94-86, με εγκατέλειψε!

ΥΓ: Οι Αμερικανοί δεν είχαν Κόμπι, Σακίλ, Μπίλαπς, Πιρς, Γκαρνέτ, Ντάνκαν, Κιντ και κάμποσους ακόμα αστέρες της εποχής, αλλά εμφάνισαν μια σούπερ ανταγωνιστική ομάδα, με παίκτες που έγιναν All Star, κατέκτησαν πρωταθλήματα κι έναν που μπαίνει στην κουβέντα του… GOAT!

ΥΓ2: Από εκείνο το μεσημέρι η Team USA άλλαξε. Και πέρασαν 13 χρόνια για να ξαναχάσει σε μεγάλη διοργάνωση. Το ρεκόρ τους; 49-2!

ΥΓ3: Για να γίνει σαφές πόσο μεγάλη ήταν εκείνη η νίκη. Η Team USA, από την Dream Team (1992) έως και σήμερα, γράφει ρεκόρ 106-11 σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα και Ολυμπιακούς Αγώνες. Έντεκα ήττες σε 28 χρόνια!

Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys. Όλόκληρη την πρώτη σεζόν, θα τη βρείτε εδώ.