Τζέισον Γιούελ: Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο

Με αφορμή τα 44 γενέθλια του Τζέισον Γιούελ και την πρόσφατη εμπλοκή του ονόματός του για τον πάγκο της Γουίμπλεντον, το Sports Journeys σας παρουσιάζει έναν αθλητή πρότυπο.

Αρκετές φορές έχουμε αναφέρει με τον Μάρκο, τόσο μέσα από τα podcast όσο και από τα κείμενά μας, πως ο αθλητισμός για εμάς δεν περιορίζεται στα εν Ελλάδι δρώμενα. Κάνοντας ένα γρήγορο πέρασμα από τον αγγλικό Τύπο, χούι από τις εποχές που ασχολούμουν με τις «μικρές Αγγλίες», έπεσε το μάτι στο όνομα του Τζέισον Γιούελ.

Τον θυμόμουν από την παρουσία του στις κερκίδες του πρώτου ντέρμπι Γουίμπλεντον – ΜΚ Ντονς στη Λιγκ 1 Αγγλίας, όταν οι γνήσιοι «Ντονς» επέστρεψαν στις επαγγελματικές κατηγορίες. Ο 44χρονος σήμερα –έχει γενέθλια 6 Φεβρουαρίου- έθεσε εαυτόν στην διάθεση της διοίκησης των Λονδρέζων για τη θέση του προπονητή, η οποία χήρεψε έπειτα από την παραίτηση του Γκλιν Χοτζ την περασμένη εβδομάδα.

Θα αναρωτηθείτε και τις μας ενδιαφέρει; Εξηγούμαι! Ο Γιούελ δεν είναι μία απλή περίπτωση ποδοσφαιριστή. Πρόκειται για έναν βαρήκοο αθλητή που αγωνίστηκε στο υψηλότερο επίπεδο! Σε ηλικία 12 ετών ένα παιδί χωρίς ακοή στο δεξί αυτί, προερχόμενος από μονογονεϊκή οικογένεια, πατάει το γήπεδο της Γουίμπλεντον και ξεχωρίσει από την πρώτη στιγμή με τον ζήλο που έδειχνε στις προπονήσεις και στα οικογενειακά διπλά.

Μάλιστα, σύμφωνα με μαρτυρίες, οι πρώτοι προπονητές του δεν γνώριζαν ότι δεν άκουγε από το ένα αυτί. Σε συνέντευξή του μετά το τέλος της καριέρας του ανέφερε: «Το γεγονός ότι η ακοή μου ήταν προβληματική, με οδήγησε στο να είμαι πολύ πιο συγκεντρωμένος μέσα στο γήπεδο και να αναπτύξω τις υπόλοιπες αισθήσεις μου. Ολο αυτό με έκανε περισσότερο συνεπή και ουσιαστικό στις κινήσεις μου».

Είναι ένα τρανό παράδειγμα πώς όταν αγαπάς κάτι πάρα πολύ και δουλεύεις σκληρά, ανεξαρτήτως των ατομικών σου προσόντων, μπορείς να πετύχεις. Φυσικά, όλο αυτό σε ένα περιβάλλον που του επέτρεψε να αφοσιωθεί στο ποδόσφαιρο, χωρίς να είναι δακτυλοδεικτούμενος για την ιδιαιτερότητά του.

Ευρωπαϊκό ντεμπούτο και Πρέμιερ Λιγκ

Το καλοκαίρι του 1995, ο Τζον Κίνεαρ αποφασίζει να πάρει στην ανδρική ομάδα τον Γιούελ. Το ντεμπούτο του δεν αργεί, έρχεται τον Ιούνιο του ίδιου έτους, στο Intertoto. Σημείωση, πρόκειται για το πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι στην ιστορία των «Ντονς», που αγωνίζονταν στην Πρέμιερ Λιγκ. Εκτοτε, έγινε βασικό και αναντικατάστατο μέλος της ομάδας, καταγράφοντας 141 συμμετοχές και σημειώνοντας 41 τέρματα.

Ακολουθεί ένα άκρως πετυχημένο πέρασμα από την Τσάρλτον, που ξόδεψε 4,5 εκατομμύρια λίρες για να τον αγοράσει. Στους «άντικς» αγωνίστηκε μία πενταετία στην κορυφαία κατηγορία (2000-2006), όντας για τρεις συνεχόμενες χρονιές πρώτος σκόρερ του κλαμπ! Στη συνέχεια ήρθε η Μίντλεσμπρο, χωρίς να κάνει κάτι το ιδιαίτερο, καθώς δεν τα βρήκε ποτέ με τον κόουτς Ιαν Ντόουι.

Επόμενος σταθμός της καριέρας του η Σαουθάμπτον. Ξεκίνησε την παρουσία του στο «Σεντ Μέρις» βασικός, όμως δεν στέριωσε εξαιτίας κάποιων τραυματισμών και διαφωνιών με τον προπονητή.

Η… δεύτερη νιότη ήρθε στην Μπλάκπουλ. Ο γνωστός καταφερτζής Ιαν Χολόγουεϊ, έπεισε τον 33χρονο Γιούελ να φορέσει την πορτοκαλί φανέλα, δίνοντάς του το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Αποτέλεσμα; Να κουμπώσει τέλεια στο πρότζεκτ, δίνοντας σημαντικές βοήθειες στην πορεία ανόδου στην Πρέμιερ για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας (2009-10).

Εκείνη η σεζόν, σήμανε την αρχή του τέλους. Ακολούθησαν τρεις μέτριες χρονιές στις μικρές κατηγορίες του Νησιού, με την αυλαία να πέφτει τον Απρίλιο του 2012 με τη φανέλα της αγαπημένης του Γουίμπλεντον.

Η μάχη κατά του ρατσισμού

Πέρα από την κώφωση, ο Τζέισον Γιούελ ήρθε αντιμέτωπος με τον ρατσισμό. Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά τρεις φορές εν ώρα αγώνα ο Τζαμαϊκανός μεσοεπιθετικός δέχτηκε λεκτική επίθεση από αντίπαλο οπαδό για το χρώμα του δέρματός του! Και πάλι όμως δεν το έβαλε κάτω. Αποτέλεσε πρεσβευτής του οργανισμού «Kick It Out» και πρωτεργάτης του «Show Racism the Red Card».

Ως προπονητής στα αναπτυξιακά τμήματα της Τσάρλτον και της Εθνικής Αγγλίας, αφιερώνει αρκετό χρόνο στην διαπαιδαγώγηση των ποδοσφαιριστών του, με τις… ευχές της Ομοσπονδίας. Όπως δήλωσε πριν από μερικές εβδομάδες:

«Προσπαθώ να είμαι το παράδειγμα στα μάτια εκείνων των παιδιών και να τα βοηθάω να διαχειρίζονται όλους τους παράγοντες που ενδεχομένως να συναντήσουν στο ποδόσφαιρο. Πρέπει εκτός από καλούς παίκτες, να παραδίδουμε στην κοινωνία δυνατούς χαρακτήρες».

Και αν αναρωτιέστε ποιους ποδοσφαιριστές έχει αναδείξει έως τώρα, νομίζω ότι τα ονόματα των Τζο Γκόμεζ (Λίβερπουλ), Αντεμόλα Λούκμαν (Εβερτον) και Τζο Αρίμπο (Ρέιντζερς), αρκούν.

Ανθρωπος πρότυπο

Πραγματοποιώντας την παραπάνω έρευνα, δεν σας κρύβω πως αισθάνθηκα μία ευφορία. Διότι συνειδητοποιείς ότι σε έναν κόσμο που κινείται γύρω από το χρήμα, ειδικά το ποδόσφαιρο, καταπατώντας οποιαδήποτε ηθική αξία, υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν για ένα καλύτερο αύριο. Δίνοντας μάχη κατά των κοινωνικών ανισοτήτων. Καλλιεργώντας το πνεύμα των παιδιών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μονάχα αν γλιτώσουν τα παιδιά υπάρχει ελπίδα…

Το ποδόσφαιρο αποτελεί ένα παγκόσμιο κοινωνικό φαινόμενο, που ξεπερνά τα αμιγώς αθλητικά πλαίσια. «Η ζωή είναι από μόνη της ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου», ανέφερε σε μία αποστροφή του λόγου ο συγγραφέας Σερ Γουόλτερ Σκοτ. Υπό αυτό το πρίσμα, θα περίμενε κάποιος να μην τάσσεται υπέρ των κοινωνικών προκαταλήψεων. Αλλωστε, οι λάτρεις του αθλήματος και όχι του εμβλήματος μίας φανέλας, δεν πιστεύουν σε διακρίσεις. Ιδιαίτερα εκείνοι που ζουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, καταναλώνοντας χρόνο και χρήμα γι’ αυτό που αγαπούν.

Εις το επανιδείν

Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys, αλλά και ολόκληρη την πρώτη σεζόν εδώ.

Photo Credits: Flickr – Benjamin Luke Peters