Ο δικός μου ο GOAT…
Τέτοια εποχή κάθε χρόνο, ανοίγει ή μάλλον εντείνεται η κουβέντα για τους κορυφαίους του έτους, της δεκαετίας, όλων των εποχών και ούτω καθεξής.
Πάντα, το συγκεκριμένο debate μου δημιουργούσε απορία, όχι για τον λόγο που εξιτάρει άπαντες, μαζί και τον υπογράφοντα, αλλά κυρίως λόγω της έντασης με την οποία οι «αντιμαχόμενες» πλευρές υπερασπίζονται την άποψή τους.
Προσφάτως, για το 2021, οι Έλληνες αθλητικοί συντάκτες ανέδειξαν καλύτερο αθλητή τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και καλύτερη αθλήτρια την Μαρία Σάκκαρη. Μέσω twitter, η Κατερίνα Στεφανίδη, μία από τις σημαντικότερες Ελληνίδες αθλήτριες όλων των εποχών, εξέφρασε την απορία για τη μη ανάδειξη του Μίλτου Τεντόγλου, δημιουργώντας ένα εκπληκτικό κύμα συμπαράστασης, αλλά και αντίδρασης. Κοινός τόπος και των δύο; Η ένταση!
Η Χρυσή Ολυμπιονίκης του Ρίο ήταν απολύτως λογικό να στηρίξει ένα αθλητή ατομικού σπορ, πολλώ δε μάλλον του στίβου, όχι διότι υπάρχει κάποιου είδους… σέκτα, αλλά διότι γνωρίζει από πρώτο χέρι, τις δυσκολίες, την προσπάθεια και την στοχοπροσήλωση που χρειάζεται ένας αθλητής για να φτάσει ως το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο. Ταυτίζεται περισσότερο με τον Τεντόγλου και είναι πέρα για πέρα θεμιτό. Εξάλλου, αν αντί του Αντετοκούνμπο, ο ΠΣΑΤ βράβευε τον Τεντόγλου (σ.σ. το βραβείο δίνεται μέσω ψηφοφορίας των μελών του Συνδέσμου), ουδείς θα το θεωρούσε… σκάνδαλο. Τουναντίον. Σίγουρα όμως, θα ήταν αρκετοί όσοι θα υπερασπίζονταν με… θέρμη τον Greek Freak, ως τον άξιο νικητή που αδικήθηκε, στη χρονιά που κατέκτησε το δαχτυλίδι του Πρωταθλητή στο NBA, αναδείχθηκε MVP των τελικών και του All Star Game!
Tα βραβεία των κορυφαίων, αλλά και η αέναη κουβέντα για τους GOAT, μοιάζει λίγο μάταιη, ομολογώ. Κι αυτό, διότι παραμένει μια αυστηρά υποκειμενική κρίση, η οποία πηγάζει όχι μόνο από το λογικό, αλλά και από το θυμικό του ατόμου. Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως οι αριθμοί και οι τίτλοι μπορεί να αναδείξουν τους κορυφαίους, αλλά κι αυτό ελέγχεται. Πως μπορείς να βάλεις στη ζυγαριά και να συγκρίνεις ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες, το τρόπαιο του Πρωταθλητή στο NBA, την κατάκτηση της Ευρωλίγκας, ή την κατάκτηση του Champions League;
Τo debate για τους κορυφαίους πάντα θα δημιουργεί ίντριγκα, θα αναζωπυρώνει τα πάθη, θα φτιάχνει ιστορίες, αλλά θα παραμείνει ένας φαύλος κύκλος υποκειμενικότητας, στον οποίο αξίζει να διαφωνείς, αλλά δεν προκύπτει από κάπου ότι έχει και κάποιου είδους βαρύνουσα σημασία. Εξάλλου, για κάθε άνθρωπο οι κορυφαίοι του δικού του μυαλού, της δικής του ψυχής εκπορεύονται με κριτήρια αυστηρά προσωπικά, των οποίων η σημαντικότητα αλλάζει από άτομο σε άτομο.
Με τον Γιάννη ενόψει του 49ου και 50ου επεισοδίου του Sports Journeys αποφασίσαμε να αναδείξουμε τις καλύτερες ομάδες που έχουμε δει ποτέ να παίζουν, τις ομάδες που διαμόρφωσαν τις προτιμήσεις μας, αλλά και εκείνες που καθόρισαν την έννοια του… ωραίου. Με μια γρήγορη σκέψη, συνειδητοποίησα πως οι ομάδες, τόσο στο μπάσκετ, όσο και στο ποδόσφαιρο που ανασύρθηκαν πιο γρήγορα από τη μνήμη μου, μεγαλούργησαν στα χρόνια της εφηβείας ή στα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσής μου. Πιθανότατα γιατί σε αυτά τα χρόνια, το συναίσθημα παίζει σημαίνοντα ρόλο και η ταύτιση ριζώνει πολύ πιο γρήγορα και αποτελεσματικά.
Μεγαλώνοντας στη δεκαετία του 90’, οι δικοί μου… GOAT, ήταν, είναι και θα παραμείνουν ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο Μάικλ Τζόρνταν και ο Νίκος Γκάλης, ας πούμε. Αλλά αν ρωτήσουμε ένα παιδί που γεννήθηκε λίγο πριν το Millennium, προφανώς θα τους γνωρίζει, αλλά είναι αρκετά πιθανότερο στις επιλογές του να μπει ο Λιονέλ Μέσι, ο ΛεΜπρόν Τζέιμς, ο Κόμπι Μπράιαντ, ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Βασίλης Σπανούλης. Ακόμα πιο κοντά στο σήμερα, τα παιδιά που γεννήθηκαν το 2005 ή το 2010, μοιάζει απείρως πιθανότερο να απαντήσουν, Κιλιάν Εμπαπέ, Στεφ Κάρι, Γιάννης Αντεκούνμπο ή Κέβιν Ντουράντ. Και σίγουρα δεν μπορείς να αδικήσεις κανέναν, παρά μόνο να νιώσεις ευλογημένος που τόσο μεγάλοι αστέρες αθλητισμού εξάπτουν τα πάθη, δημιουργώντας πίνακες ζωγραφικής, στο παρκέ, το χορτάρι, το ταρτάν και τους στίβους…
ΥΓ: Το κείμενο χρειάστηκε κάποιες… ώρες για να ολοκληρωθεί, αφού ταυτόχρονα ξεκίνησε κι ένα ταξίδι αναμνήσεων με καραβάκι το YouTube. Για φινάλε χρονιάς λοιπόν, σάς αφήνω με μερικά «Επειδή» στα «Γιατί» των δικών μου GOAT… Καλή Χρονιά!
Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys, αλλά και όλα τα επεισόδια εδώ.
Photo Credits: Milwaukee Bucks Facebook Account
Σχολίασε