Φρανκ Μιλ: Ο ανθοπώλης από το Έσσεν στην κορυφή του κόσμου
Το Sports-Journeys γυρίζει τον χρόνο σχεδόν τέσσερις δεκαετίες πίσω, θαυμάζοντας το άστρο του Φρανκ Μιλ. Μία ξεχωριστή φιγούρα του γερμανικού ποδοσφαίρου.
Έχετε ακουστά την «χαμένη ευκαιρία του αιώνα»; Αν ναι, τότε έχετε καταλάβει το πρόσωπο που θα συναντήσετε στις παρακάτω αράδες. Αν όχι, προσδεθείτε, μπείτε στην χρονοκάψουλα του Sports-Journeys και φύγαμε για ένα σύντομο ταξίδι στο παρελθόν.
Τα πρώτη βήματα και η αποφυγή του κακού παραδείγματος
Στις 23 Ιουλίου του 1958 στο Έσσεν έρχεται στην ζωή ο Φρανκ Μιλ. Γιος ενός εμπόρου ναρκωτικών (!) και μίας πωλήτριας λουλουδιών, προτίμησε να ακολουθήσει τον «καθαρό» δρόμο της μητέρας του. Βέβαια, για το καλό της ποδοσφαιρικής Γερμανίας, λίγους μήνες πριν από την ολοκλήρωση της φοίτησής του στην γεωπονική, ο Μιλ υπογράφει επαγγελματικό συμβόλαιο με την Ροτ Βάις Έσσεν, που αγωνιζόταν στην Bundesliga.
Άγουρος ακόμα, σε 19 παρουσίες στην κορυφαία κατηγορία σημειώνει τρία γκολ, σε μία «πειραματική» σεζόν, που οδήγησε τον σύλλογο στον υποβιβασμό. Έχοντας πλέον παιχνίδια στα πόδια του, ακολουθεί μία τετραετία που έμελε να αποτελέσει ορόσημο στην καριέρα του. Στην Β’ κατηγορία, λοιπόν, στο χρονικό διάστημα αυτό πετυχαίνει 71 γκολ με την φανέλα της Ροτ Βάις και γίνεται ένα από τα «καυτά» ονόματα της μεταγραφικής περιόδου.
Ο Γιουπ Χάινκες στο ξεκίνημα της 3ης χρονιάς στον πάγκο της Γκλάντμπαχ ως πρώτος προπονητής, αποφασίζει να τον εμπιστευτεί. Ο 36χρονος τότε τεχνικός δίνει φανέλα βασικού το 1981 στον Μιλ, ο οποίος τον δικαίωσε στον απόλυτο βαθμό. Σε πέντε χρόνια κατέγραψε περισσότερες από 150 συμμετοχές και σκοράρε 71 φορές. Μάλιστα, ήταν μέλος της ομάδας που έφτασε στον τελικό Κυπέλλου και έχασε στην διαφορά τερμάτων το πρωτάθλημα (1983-84).
Η μεταγραφή στην Ντόρτμουντ και η «ευκαιρία του αιώνα»
Το καλοκαίρι του 1986 η Ντόρτμουντ εκταμιεύει 1,3 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα για να τον εντάξει στο δυναμικό της. Σε διάστημα οκτώ χρόνων γίνεται ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα εκείνης της εποχής, βοηθά την ομάδα να αφήσει πίσω την μάχη παραμονής που έδινε έως τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και την επαναφέρει στον… αφρό! Ωστόσο, μία στιγμή στο ντεμπούτο του, έμελλε να τον κυνηγά μέχρι σήμερα.
Ήταν 9 Αυγούστου 1986, Μπάγερν Μονάχου-Ντόρτμουντ. Ο Φρανκ Μιλ ξεκινά βασικός απέναντι στην μισητή αντίπαλο. Λίγο πριν από την ολοκλήρωση του πρώτου ημιχρόνου με το σκορ στο 1-1, ο Γερμανός φορ βγαίνει απέναντι στον Πφαφ τον αδειάζει μαεστρικά. Βρίσκεται απέναντι σε κενή εστία, αλλά αποφασίζει να κάνει δύο παραπανίσια κοντρόλ, εκτέλεσε αργά και έστειλε την μπάλα στο δοκάρι. Για την ιστορία το ματς έληξε 2-2, όμως η ευκαιρία αυτή έμεινε στην ιστορία.
«Μέχρι σήμερα, όταν πηγαίνω στο χασάπικο ή πάω βόλτα σε κάποιο εστιατόριο, πολλοί με σταματούν και με πειράζουν για εκείνη την φάση. Θυμάμαι, λίγο μετά την φυγή μου από την ομάδα την δεκαετία του ’90, κόσμος με συναντούσε στον δρόμο και μου φώναζε ειρωνικά, καλώς τον χαζογκόλη», σχολίασε σε συνέντευξή του στο BBC ο 63χρονος σήμερα Μιλ.
35 χρόνια μετά από εκείνο το καλοκαιρινό απόγευμα στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου, οι σχολιαστές της γερμανικής τηλεόρασης, όταν θέλουν να καυτηριάσουν μία χαμένη ευκαιρία επαναφέρουν στην μνήμη όλων το τετ-α-τετ του Μιλ.
«Θυμάμαι το επόμενο καλοκαίρι ταξίδεψα στο Σαν Φρανσίσκο. Χαζεύοντας στην τηλεόραση και τρώγοντας το μπέργκερ μου, παρακολουθούσα μία εκπομπή αστείων φάσεων. Γελούσα πάρα πολύ με άστοχα καρφώματα στο ΝΒΑ, όταν ξαφνικά στο Νο.1 της λίστας είδα το πρόσωπό μου», συμπλήρωσε.
Τρία χρόνια αργότερα, αποτέλεσε τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή του τελικού του DFB Pokal, με δύο ασίστ και ένα γκολ, οδηγώντας τους Βεστφαλούς στην κατάκτηση του τροπαίου (4-1 την Βέρντερ Βρέμης). Επιπροσθέτως, ήταν κομμάτι του ρόστερ που έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου UEFA το 1992-93 (ήττα 3-0 από Γιουβέντους).
Η Εθνική Δυτικής Γερμανίας και το σκάνδαλο captagon
Ξέχωρα από τα εξαιρετικά στατιστικά στην Bundesliga, ο Φρανκ Μιλ, αγωνίστηκε και με την Εθνική ομάδα. Συμμετείχε δύο φορές στους Ολυμπιακούς Αγώνες (1984, 1988), κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο στην Σεούλ (2ος σκόρερ της ομάδας με 3 γκολ). Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 έχασε τελευταία στιγμή την τελική φάση ελέω τραυματισμού, ωστόσο επανήλθε το 1990.
Στα γήπεδα της Ιταλίας, δεν κατάφερε να πάρει ποτέ φανέλα βασικού. Φέλερ, Κλίνσμαν και Ρίντλε πήραν το χρίσμα από τον Φραντς Μπεκενπάουερ και κάπως έτσι ο Φρανκ Μιλ δεν βρήκε χώρο να δείξει το ταλέντο του. Πάντως, μπήκε στα βιβλία της ιστορίας ως μέλος εκείνης της ομάδας που έφτασε έως το τέλος της διαδρομής.
Ένας λόγος που θεωρείται ξεχωριστός ο παλαίμαχος επιθετικός, είναι η εξωστρέφεια και η ευθύτητα του λόγου του. Ποτέ δεν έκρυψε τις κακές συνήθειες των αποδυτηρίων εκείνης της εποχής, όπως το κάπνισμα κατά την διάρκεια του ημιχρόνου, τα νυχτοπεραπτήματα, ακόμα και τις μηχανορραφίες κατά προπονητών.
Μάλιστα, σε μία εποχή που η Γερμανία βίωνε μία τεράστια αλλαγή, δεν φοβήθηκε να μιλήσει ανοιχτά για το ντόπινγκ. «Άπαντες ήξεραν τι συνέβαινε. Γιατροί, προπονητές, παίκτες, δημοσιογράφοι, όμως κανείς δεν μπορούσε να μιλήσει. Η πλειονότητα των ποδοσφαιριστών έκανε χρήση απαγορευμένων ουσιών για να βελτιώσει την απόδοσή τους», ανέφερε χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του.
Για να προσθέσει: «Μία περίοδο, όπως αναφέρει ο Σουμάχερ στο βιβλίο που έκδωσε το 1987, ήταν της μόδας η χρήση του Captagon*. Στα αποδυτήρια των ομάδων ολόκληρα κουτιά κυκλοφορούσαν χύμα. Πριν από μία αναμέτρηση πρωταθλήματος πήρα και εγώ. Ένιωσα μία απίστευτη ενέργεια να με κυριεύει, θυμάμαι σημείωσα δύο γκολ και έγραψα περισσότερα από 11 χιλιόμετρα.
Γύρισα σπίτι, δεν με έπαιρνε με τίποτα ο ύπνος. Έκανα δουλειές, είδα τηλεόραση και δεν μπορούσα να ηρεμίσω. Αφού με πήρε ο ύπνος έπειτα από πολύ ώρα, δεν μπορούσα να ξυπνήσω, με αποτέλεσμα το κερί που είχα ανάψει να καεί μέχρι τέλους και παραλίγο να γίνει ολοκαύτωμα στο σπίτι μου. Ήταν η στιγμή, που είπα ότι δεν θα πάρω ποτέ ξανά ουσίες».
Ο Φρανκ Μιλ αποτέλεσε έναν σημαντικό κομμάτι της Bundesliga για δύο δεκαετίες. Παρά τα τρόπαια, τις 500+ συμμετοχές στην μεγάλη κατηγορία, τα 200+ γκολ, ο Γερμανός στράικερ μνημονεύεται για εκείνη την χαμένη φάση της 9ης Αυγούστου. Ακόμα ένα παράδειγμα ότι διαχρονικά τα Μέσα έχουν την δυνατότητα και τη δύναμη να διαμορφώνουν άποψη!
*Captagon: Πρόκειται για συνθετική αμφεταμίνη. Χρησιμοποιήθηκε τη δεκαετία του ‘60 για τη θεραπεία της ναρκοληψίας, του συνδρόμου ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας. Το CAPTAGON προκαλούσε παρενέργειες-εθισμό και γρήγορα αποσύρθηκε, ενώ σταμάτησε να πωλείται το 1986. Βέβαια, στην «μαύρη» αγορά συνέχισε να κυκλοφορεί ως ναρκωτική ουσία (και ντόπινγκ).
Εις το επανιδείν
Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys, αλλά και όλα τα επεισόδια των δύο κύκλων, εδώ.
Photo Credits: Transfermarkt.com
Σχολίασε