Το «μαύρο κουτί» των προπονητών της ΑΕΚ
Με αφορμή το πρόσφατο σίριαλ με τη φυγή του Βλάνταν Μιλόγεβιτς από τον πάγκο της ΑΕΚ, το Sports Journeys ανοίγει το… μαύρο κουτί της συνολικής κακής διαχείρισης των προπονητών από πλευράς «Ένωσης».
Η έλλειψη υπομονής και ο αφορισμός, είναι ένα από τα προσόντα του οπαδού και της ελληνικής κοινωνίας στο σύνολό της. Τα παραπάνω στοιχεία πηγάζουν από την απουσία κουλτούρας και παιδείας γύρω από τον αθλητισμό. Άντε, και λίγο από το μεσογειακό ταπεραμέντο που μας χαρακτηρίζει. Άλλωστε, δεν είναι λίγα τα παραδείγματα που φανερώνουν το κενό που υπάρχει, οδηγώντας σε πλείστες όσες περιπτώσεις, ανθρώπους στο ταμείο ανεργίας.
Κάπως έτσι, φτάνουμε στην ΑΕΚ, που έρχεται γι’ ακόμα μία φορά στο προσκήνιο για λάθος λόγους, κατ’ εμέ, με νέα αλλαγή προπονητή. Σύμφωνα με τα γραφόμενα των «κιτρινόμαυρων» δημοσιογράφων, το διαζύγιο με τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς δεν προέκυψε από το πουθενά. Υπήρχε περίεργο κλίμα στην ομάδα, το οποίο εν τέλει οδήγησε στην αποχώρηση του Σέρβου τεχνικού, ελάχιστους μήνες μετά την πρόσληψή του!
Προσωπικά, θεωρώ τουλάχιστον άτοπο από πλευράς διοίκησης, να αλλάζεις προπονητή πριν του δώσεις την δυνατότητα να δείξει έργο. Πόσο μάλλον όταν ανέλαβε μία καινούρια ομάδα και κλήθηκε να την μεταφέρει σε μία νέα αγωνιστική εποχή. Και μην μου πείτε ότι η πρόταση από την αραβική χερσόνησο «θάμπωσε» έναν άνθρωπο, που τα τελευταία χρόνια είχε σταθερή παρουσία στο Champions League και κατακτούσε τίτλους…
Προβληματικοί αριθμοί
Ούτε ένας ούτε δύο, αλλά 35 τεχνικοί έχουν έρθει και έχουν φύγει από τον «κιτρινόμαυρο» πάγκο εντός 21ου αιώνα! Κάνοντας την αναλογία, σχεδόν δύο προπονητές ανά χρονιά. Διόλου τυχαίο ότι στο χρονικό διάστημα αυτό, οι μόνοι που άντεξαν περισσότερο από μία σεζόν συνεχόμενα ήταν οι Ντούσαν Μπάγεβιτς (2002-04/2008-10), Φερνάντο Σάντος (2004-06), Λορέντσο Σέρα Φερέρ (2006-08) και ο Τραϊανός Δέλλας (2013-15).
Υπό προϋποθέσεις, στην ανωτέρω λίστα μπορούν να μπουν οι Μανόλο Χιμένεθ (2η θητεία, 2017-18) και Μάσιμο Καρέρα (μισό 2019 και μισό 2020). Ένα ακόμα νούμερο που φανερώνει την έλλειψη ουσιαστικής οργάνωσης, είναι το γεγονός ότι μόλις τρεις από τους παραπάνω προπονητές επιβίωσαν σε δύο ολόκληρες σεζόν (Δέλλας, Σάντος, Μπάγεβιτς)!
Η πιο σταθερή περίοδος προπονητικά για τον «δικέφαλο», εντοπίζεται επί ημερών Ντέμη Νικολαΐδη. Μάλιστα, τότε η ομάδα άγγιξε τρεις φορές τον τίτλο, χάνοντάς τον στο νήμα, για διαφορετικούς λόγους σε κάθε περίπτωση. Η εμπιστοσύνη που υπήρξε τότε, αποτυπωνόταν και στον αγωνιστικό χώρο, βλέποντας πολύ καλή μπάλα.
Το εξής παράδοξο, είναι ότι σε συνθήκες διοικητικής σταθερότητας και υγείας, τα τελευταία χρόνια, έχουν γίνει οι χειρότερες επιλογές! Σε προσωπικό επίπεδο δεν έχω απολύτως τίποτα με τους κυρίους Μοράις και Καρντόσο, όμως επιτρέψτε μου να τους θεωρώ κατώτερους του μετρίου και ακατάλληλους για πρώτους προπονητές.
Όλο το παραπάνω είναι αρκετό για να περιγράψει μία διαχρονικά προβληματική κατάσταση στον σύλλογο, με πολύ μικρά ευχάριστα διαλείμματα.
Χρειάζεται στήριξη και πλάνο ο Γιαννίκης
Μετάβαση στο παρόν. Θυμάμαι το καλοκαίρι σε μία συζήτηση με τον Μάρκο, να ρίχνουμε στο τραπέζι το όνομα του πρώην τεχνικού του ΠΑΣ Γιάννινα για τις μεγάλες δυνάμεις της Super League. Πρόκειται για έναν νέο άνθρωπο, με γνώση του αντικειμένου και αρκετές «φρέσκες» ιδέες, μερικές από τις οποίες απολαύσαμε στο πέρασμά του από τους Ηπειρώτες.
Η κίνηση της ΑΕΚ, λοιπόν, είναι προς την σωστή κατεύθυνση. Εκείνο που δεν συνάδει είναι το τάιμινγκ. Ο Αργύρης Γιαννίκης παραλαμβάνει από τον προκάτοχό του ένα αρκετά γεμάτο ρόστερ, δουλεμένο σε σωστές βάσεις, ωστόσο τα «θέλω» του απέχουν από εκείνα του Μιλόγεβιτς. Άρα κρατούμενο πρώτο, για να δούμε στο χορτάρι ένα σύνολο που θ’ αποδίδει όσα επιθυμεί ο προπονητής, θα χρειαστεί χρόνος κι αυτό ενδέχεται να φέρει απώλειες.
Ο κόσμος και η διοίκηση έχουν την υπομονή; Και αν ναι, γεννάται ένα διαφορετικό ερώτημα. Γιατί δεν πήρε αυτό τον χρόνο ο Μιλόγεβιτς, που στο κάτω κάτω πλην του ευρωπαϊκού αποκλεισμού, δεν είχε κάποια άλλη «στραβή». Το αναφέρω διότι δεν πρέπει να βγαίνει από την εξίσωση της συζήτησης, το γεγονός πως η φετινή ΑΕΚ είναι μία ολοκαίνουρια ομάδα.
Κρατούμενο δεύτερο, ο χρονικός ορίζοντας. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης και οι συνεργάτες του πήραν μία σημαντική απόφαση. Να φέρουν έναν φέρελπι μάνατζερ, για να αναδείξει τις αρετές του συνόλου του και να το οδηγήσει στην «Αγιά Σοφιά» μονταρισμένο και έτοιμο για μεγάλα πράγματα. Το παραπάνω απαιτεί πίστη στο πλάνο και διαχείριση κρίσεων. Εσχάτως, σε αυτούς τους δύο τομείς, ο οργανισμός ΑΕΚ πάσχει.
Το παράδειγμα Μαρτίνς και η ευχή
Μακάρι, όλα να κυλήσουν ομαλά και η διαφοροποίηση στρατηγικής μεσούσης της σεζόν να αποδειχθεί ορθή για την «Ένωση». Πρωτίστως γιατί το αξίζει ο ίδιος ο σύλλογος και δευτερευόντως για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το παράδειγμα του Πέδρο Μαρτίνς είναι το πιο λαμπερό στα εγχώρια δρώμενα, αναφορικά με το πώς πρέπει τα κλαμπ να διαχειρίζονται τους προπονητές και τα πρότζεκτ.
Πίστη και στεγανά γύρω από τα αποδυτήρια χρειάζονται. Με αυτά τα δύο, πιστεύω ότι ο Γιαννίκης έχει την προπονητική ικανότητα και την απαραίτητη άγνοια κινδύνου για να οδηγήσει την ΑΕΚ σε… διαφορετικά μονοπάτια. Σε άλλη περίπτωση θα γίνει ο 35ος και απλά ένα ακόμα όνομα στην μεγάλη λίστα…
Εις το επανιδείν
Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys, αλλά και ολόκληρη την πρώτη σεζόν εδώ.
Photo Credits: AEK FC
Σχολίασε