Ολυμπιακός: Αλλαγές και… αλλαγές

Σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να λογίζεται ως τέτοια, κι ο Ολυμπιακός κόντρα στη Φενερμπαχτσέ, έζησε ακόμα ένα déjà vu στη φετινή Euroleague.

Εδώ και κάποιες εβδομάδες, ο Ολυμπιακός γνωρίζει πως δεν θα προλάβει τα playoffs, ωστόσο τροφοδοτούνταν από το «όσο ζω ελπίζω». Πιθανότατα, το τρένο χάθηκε στην εβδομάδα που ηττήθηκε από Ζάλγκιρις εκτός και Βιλερμπάν εντός, ωστόσο το ζητούμενο πια είναι η εικόνα της ομάδας και τα «κενά αέρος» που πέφτει, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο.

«Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα», στο πρώτο ημίχρονο

Απολύτως λογικά, ο κόουτς Μπαρτζώκας ξεκίνησε στην πεντάδα τον Κώστα Κουφό, αποσκοπώντας στον περιορισμό του Βέσελι, αλλά και των pick n’ roll που στήνονται με «κολώνα» τον Τσέχο. Δεν επιλέχτηκαν οι αλλαγές, αλλά η αντιμετώπιση «δύο εναντίον δύο», κάτι που είναι η αλήθεια πως επέτρεψε στους Τούρκους να βρουν πολλές και διαφορετικές λύσεις, όλες όμως μέσα από το «ζωγραφιστό».

Για να μην παρεξηγηθώ επειδή αναφέρθηκα στον Κουφό, το πρόβλημα δεν ήταν μόνο ο Έλληνας σέντερ στο δεκάλεπτο, αλλά η συνολική λειτουργία της ομάδας, που δεν ασφάλισε το αμυντικό ριμπάουντ. Ενδεικτικά, η Φενέρ εκτέλεσε με 9/15 εντός παιδιάς και μάζεψε 3 επιθετικά, κάτι που σημαίνει πως τα μισά ριμπάουντ που διεκδικήθηκαν χάρισαν εκ νέου κατοχή στην ομάδα του Κοκόσκοφ!

Στην απέναντι πλευρά του παρκέ, το καταφανές πρόβλημα των «ερυθρόλευκων» στο πέντε εναντίον πέντε και το μπασκετικό ξύλο που μοίρασε η Φενέρ, κράτησαν τον Ολυμπιακό στους 11 πόντους με 3/15 εντός παιδιάς. Το 11-20 της πρώτης περιόδου μάλιστα, περισσότερο τιμητικό μοιάζει, αφού κάλλιστα η διαφορά θα μπορούσε να σκαρφαλώσει πάνω από το διψήφιο. Το ίδιο έργο, παίχτηκε και στο δεύτερο δεκάλεπτο, επιτρέποντας στους Τούρκους να πιστέψουν πως το ματς θα εξελιχτεί σε βόλτα στο πάρκο.

Στο πρώτο ημίχρονο, η πίεση της Φενέρ έσπαγε κόκκαλα και στην επίθεση έβρισκε τρόπους να χτυπά μέσα από το καλάθι, ειδικά από την στιγμή που το τρίποντο αποδεικνυόταν κακός τρόπος… έκφρασης (1/7). Ο Ολυμπιακός «αιμορραγούσε» ακατάσχετα στο «ζωγραφιστό», επιτρέποντας στον αντίπαλο να εκτελέσει με 72% (!) στο δίποντο (18/25), την ώρα που ο ίδιος έσπαγε τα καλάθια με 8/28 εντός παιδιάς! Σκορ ημιχρόνου, 27-43.

Το σχήμα που μίκρυνε το γήπεδο

Με την έναρξη του τρίτου δεκαλέπτου, ήταν σαφές πως ο κόουτς Μπαρτζώκας θα άφηνε στην άκρη το rotation, επιστρατεύοντας τους καλύτερούς του, αλλά και εκείνους που μπορούν να παίξουν άμυνα με αλλαγές. Ο Έλις πήρε θέση στο «5», ο Ζαν Σαρλ στο «4», ο Σάσα Βεζένκοφ στο «3» και ο ΜακΚίσικ στο «2», χαρίζοντας στον Έλληνα προπονητή την ευελιξία που χρειάζεται ένα σχήμα που θα αλλάξει σε όλα τα σκριν. Το 27-43 έγινε 39-45, κυρίως διότι οι Πειραιώτες έβαλαν τα κορμιά τους στη φωτιά, εμπιστεύτηκαν τον διπλανό τους, ασφάλισαν το ριμπάουντ και έτρεξαν στο ανοιχτό γήπεδο, πριν στηθεί το αμυντικό τείχος της Φενέρ.

Από εκείνο το σημείο κι έπειτα, η διαφορά έπεσε ξανά κάτω από τους οκτώ πόντους στα τελευταία 15’’, όταν τα πάντα είχαν κριθεί. Τέτοιου επιπέδου ανατροπή και κόντρα σε ομάδα που διαθέτει λύσεις και πλουραλισμό δεν θα μπορούσε να τελεστεί με τους επτά που αγωνίστηκαν στο δεύτερο μέρος. Είναι αδύνατον…

Στο σύνολο του δευτέρου ημιχρόνου, ο Ολυμπιακός έπαιξε με τον Ζαν Σαρλ «φουνταριστό» και ο Γάλλος πραγματοποίησε ακόμα μια εμφάνιση, εχέγγυο ανανέωσης και για του χρόνου. Δεν είναι μόνο οι 16 πόντοι (8/8 δίποντα) και τα 8 ριμπάουντ, είναι πέρα και πάνω από όλα ο τρόπος που τήρησε το αμυντικό πλάνο, βγάζοντας -όσο γίνεται- εκτός ρυθμού την επίθεση της Φενέρ μέσα στο καλάθι.

Σχετικά καλή δουλειά σε αυτόν τον τομέα έκανε κι ο Έλις, αλλά για να σταθεί σε αυτό το επίπεδο, θα πρέπει να βελτιώσει το επιθετικό παιχνίδι του. Ειδικά, όταν χρειάζεται να λειτουργήσει από τα αριστερά, γίνεται πανεύκολα βορά στις διαθέσεις των αντίπαλων ψηλών.

Οι αλλαγές που θέλουν… αλλαγές

Θα ήταν καλύτερη η εικόνα του Ολυμπιακού, με τους Μάρτιν και Παπανικολάου υγιείς; Κατά πάσα πιθανότητα ναι, καθώς αμφότεροι μπορεί να υπηρετήσουν το αμυντικό πλάνο, ενώ και στην επίθεση αποτελούν αξιόπιστες λύσεις. Θα αρκούσε μόνο αυτό; Προφανώς όχι. Η Euroleague είναι ένα πρωτάθλημα 34 αγωνιστικών, όπου όλες οι ομάδες είδαν παίκτες τους να χάνουν μικρό, ή μεγάλο μέρος της χρονιάς. Θα πετύχουν αυτές που μαζί με τους αντιπάλους τους, θα κερδίσουν και τις κακοτοπιές των τραυματισμών.

Επί του πρακτέου, ο Ολυμπιακός οφείλει να ενισχυθεί σε τουλάχιστον τρεις θέσεις, ειδικά με δεδομένες τις αποχωρήσεις. Χάρισον και Τζένκινς λογίζεται περίπου ως δεδομένο ότι δεν θα συνεχίσουν, άρα ο Ολυμπιακός χρειάζεται δύο γκαρντ που θα πλαισιώσουν τους Σλούκα, Λαρεντζάκη, Σπανούλη, Νικολαΐδη. Κατά προτίμηση με δυνατό στοιχείο το «ένας εναντίον ενός», κάτι που λείπει από την φετινή έκδοση της ομάδας, καθώς μόνο ο ΜακΚίσικ έχει τη δυνατότητα να «πάει πάνω» στον προσωπικό του αντίπαλο, κι αυτό εντελώς μονοδιάστατα. Ομολογώ πως ακόμα και τώρα μου φαίνεται παράδοξο το γεγονός ότι οι Χάρισον, Τζένκινς παίρνουν κοντά ένα δεκάλεπτο χρόνο συμμετοχής, όταν δεν προσφέρουν τίποτα -για διαφορετικούς λόγους πάντως-, αλλά, όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος…

Στο «3», το Παπανικολάου, ΜακΚίσικ μοιάζει με εχέγγυο σταθερότητας, ενώ στο «4» η παρουσία των Βεζένκοφ, Πρίντεζη, Ζαν Σαρλ γεμίζει τη ρακέτα με τρεις παίκτες διαφορετικών χαρακτηριστικών. Ειδικά ο Γάλλος, που μπορεί να σταθεί και ως σέντερ, σε σχήματα ειδικών αποστολών όμως, κι όχι ως πραγματικό κομμάτι του rotation στη θέση.

Ο μεγάλος γρίφος που πρέπει να λυθεί από το staff είναι το «5». Ο Μάρτιν είναι η μοναδική σταθερά, ο οποίος λογικά θα είναι και ένας από τους δύο βασικούς ψηλούς της ομάδας. Από εκεί και πέρα, αν μείνουν οι Κουφός και Έλις, τότε εκεί δεν χρειάζεται προσθήκη αριθμητικά, ωστόσο, για να γίνει το βήμα παραπάνω, η ομάδα χρειάζεται έναν πιο έτοιμο 7-footer κι έναν mobile ψηλό, με μεγαλύτερο ρεπερτόριο στο επιθετικό παιχνίδι.

Για τον Κουφό λειτουργεί ως ελαφρυντικό ότι βρισκόταν κοντά έναν χρόνο εκτός δράσης κι ακόμα αναζητά ρυθμό, άρα είναι στο χέρι του κόουτς Μπαρτζώκα να τον εμπιστευτεί και για του χρόνου. Του πιστώνεται πάντως, πως δεν δείχνει έλλειψη διάθεσης.

Αντίστοιχα, ο Έλις δεν εντυπωσίασε και πιθανότατα έχασε -προς το παρόν- την ευκαιρία του να σταθεί στο υψηλότερο επίπεδο, κυρίως διότι προσφέρει ελάχιστα πράγματα στην επίθεση.

Συνοψίζοντας, ο Ολυμπιακός πιθανότατα θα βγει στην αγορά για τρεις παίκτες (σέντερ και δύο γκαρντ), χωρίς να λογίζεται η πιθανότατα να γινόμαστε μάρτυρες των τελευταίων παραστάσεων του δίδυμου που άλλαξε τον ρου της μπασκετικής ιστορίας των «ερυθρόλευκων»…

Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys, αλλά και ολόκληρη την πρώτη σεζόν εδώ.

Photo Credits: Euroleague.net