Το ταμπλό δεύτερης ταχύτητας (part 2)

Στο προηγούμενο κεφάλαιο της σύντομης ανασκόπησης της ελληνικής Super League, σταματήσαμε στην ΑΕΚ. Πάμε να δούμε τώρα, τι συμβαίνει από την 4^η θέση και κάτω, όπου η απόσταση μεγαλώνει ακόμα περισσότερο, σε σύγκριση με την πρώτη τριάδα της βαθμολογίας.

Το δικό τους Big 3

Στη μάχη των ευρωπαϊκών εισιτηρίων, Παναθηναϊκός, Αρης και ΟΦΗ φάνηκε εξ αρχής πως θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Θα περίμενε κανείς και τον Ατρόμητο, ωστόσο οι αλλαγές πλάνων και προπονητών με τη σεζόν να τρέχει, σπάνια έχουν ευτυχή κατάληξη και μακροημέρευση. Γεγονός που επαληθεύτηκε στην περίπτωση των Περιστεριωτών.

Πάμε με τη σειρά. Οι «πράσινοι» δημιούργησαν προ διετίας ένα πολύ έξυπνο πρότζεκτ. Πήραν το ρίσκο των πιτσιρικάδων και του ελληνικού κορμού, πρόσθεσαν έναν άνθρωπο που ξέρει τι σημαίνει Παναθηναϊκός (Δώνης) και εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκαν. Η δικαίωση αφορά όλα τα κομμάτια, όπως το χρέος (μειώθηκε σημαντικά), την αγωνιστική εικόνα (overachieved που λένε και στο χωριό μου) και εν μέρει τη συσπείρωση του υγιούς τμήματος της κερκίδας. Η επόμενη μέρα τους βρίσκει σε μία νέα συνθήκη, με αρκετά στελέχη του κορμού να αποχαιρετούν, το δίδυμο Πογιάτος-Ρόκα στο κουμάντο και με το γηπεδικό να έρχεται στο προσκήνιο.

Σε γενικές γραμμές, έχω την πεποίθηση ότι ο Πογιάτος μπορεί να δώσει πράγματα στο αγωνιστικό κομμάτι (κατοχή, νοοτροπία κυριαρχίας, διαχείριση), ωστόσο διατηρώ αρκετές επιφυλάξεις για το αν είναι σε θέση να εμπνεύσει σημαντική μερίδα των αποδυτηρίων. Πάντως, τοποθετώντας στο ισοζύγιο την περσινή με την φετινή ομάδα, η πλάστιγγα γέρνει υπέρ της παρούσας κατάστασης.

Αρης και ΟΦΗ, πραγματοποίησαν δυναμική επιστροφή στα ποδοσφαιρικά δρώμενα, ζητούμενο όμως παραμένει η διάρκεια. Οι Κρητικοί έχουν δημιουργήσει εξαιρετικό περιβάλλον, επαναπροσδιόρισαν την ταυτότητά τους και αν υπάρξει επαρκής χρηματοδότηση από το τωρινό καθεστώς, ο Σίμος είναι σε θέση να ανεβάσει ακόμα ένα σκαλί το σύνολό του αγωνιστικά. Οι Θεσσαλονικείς, πρωτίστως, οφείλουν να απεμπλακούν από την ιστορία του ban και των παλαιών χρεών, κάτι το οποίο φαίνεται πως τελειώνει. Ο Ενινγκ δεν αποτελεί έναν top class προπονητή, παρόλα αυτά διαθέτει την ικανότητα να δημιουργήσει ο-μ-ά-δ-α. Να το πω λαϊκά, είναι άριστος κουμανταδόρος…

Οι πάλαι ποτέ πρωταγωνιστές

Σε αυτή την κατηγορία εντάσσονται οι σύλλογοι των πλέι άουτ. Για τον Ατρόμητο μιλήσαμε όσο έπρεπε παραπάνω. Ο Αστέρας έπειτα από μία επιτυχημένη 10ετία, ήταν αναμενόμενο να κάνει «κοιλιά». Τα τελευταία δύο χρόνια κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, με μισή ντουζίνα προπονητές να κάνουν τη διαδρομή Τρίπολη-ΟΑΕΔ, χωρίς όμως να μπλέξει σε περιπέτειες. Μετά την καραντίνα έβγαλε κάποια στοιχεία που δίνουν τροφή για –θετική- σκέψη, στοιχείο που πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό ο Ράσταβατς, ενώ μην ξεχνάμε ότι στα ταμεία υπάρχουν 1.2 εκατομμύρια ευρώ από την πώληση του Κυριακόπουλου στη Σασσουόλο. H επόμενη σεζόν θα είναι ενδιαφέρουσα.

Η Λάρισα αποτελεί αστάθμητο παράγοντα στη Super League. Ο εκρηκτικός χαρακτήρας του μεγαλομετόχου της, υπερκαλύπτει ουκ ολίγες φορές το αγωνιστικό κομμάτι, προκαλώντας παράλληλα τριβές στο εσωτερικό. Ο Μιχάλης Γρηγορίου δήλωσε ότι στα επόμενα δύο χρόνια η έξοδος στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αποτελεί όνειρο-στόχο. Αν επιτραπεί στον 46χρονο κόουτς να δουλέψει ελεύθερα, με προσθήκη ενός γκολτζή επιθετικού (τελευταίος με διψήφιο αριθμό τερμάτων ο Μαρουκάκης στη Football League to 2015-16) και δύο καλών χαφ μπορεί να κοιτάξει πιο ψηλά.

Η Λαμία έμπλεξε στην εσωστρέφειά της μετά τα όσα έγιναν στην αναμέτρηση με τον Πανιώνιο και το τοπίο της ερχόμενης περιόδου είναι θολό. Πάντως, δύσκολα θα αποχωριστεί τη νοοτροπία της επαρχιακής, δυσκολοκατάβλητης και «σφιχτής» ομάδας. Ο Βόλος αποτελεί το Νο1 φαβορί για υποβιβασμό στα δικά μου μάτια. Αφημένος στην τύχη του στο τελευταίο στάδιο του 2020, διάθεση ιδιαίτερη από τους παράγοντες δεν διακρίνεται και κάπως έτσι φτάνουμε στην διεκπεραιωτική σεζόν ενός υποβιβασμού (προσωπική άποψη καθαρά).

Ο «καμένος» και το πείραμα

Ο Παναιτωλικός επιχείρησε να κάνει κάτι περίεργο για τα δεδομένα του, χωρίς να υπάρχει κάποιο σοβαρό υπόβαθρο, με αποτέλεσμα να τρέχει και να μην φτάνει στο φινάλε. Η εκλογίκευση με την έλευση του Μάκη Χάβου φάνηκε στον αγωνιστικό χώρο, η παραμονή επετεύχθη, βέβαια το ξεσκαρτάρισμα στο ρόστερ κρίνεται απαραίτητο. Για Ξάνθη και Πανιώνιο πολλά μπορούν να ειπωθούν ή και τίποτα. Προτιμώ τη δεύτερη επιλογή, ειδικά από την στιγμή που η πρώτη θα κληθεί να παίξει και μπαράζ παραμονής στο τέλος Αυγούστου…