Από το “refuse to lose” σε “losers”

Η αποκαρδιωτική εικόνα της Λίβερπουλ μέσα στο 2021 απέδειξε για ακόμα μια φορά, ότι το να διατηρηθείς στην κορυφή είναι πιο δύσκολο από το να φτάσεις εκεί.

Σάββατο μεσημέρι, κάθομαι στον καναπέ μου και παρακολουθώ το παιχνίδι Λέστερ – Λίβερπουλ. Η ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ περίπου για 75 λεπτά κυριαρχεί στον αγωνιστικό χώρο, προηγείται έπειτα από μία ωραία συνεργασία Φιρμίνο-Σαλάχ και «πνίγει» την αντίπαλό της μέσω του ασφυκτικού πρέσινγκ. Κάπου εκεί αρχίζει η… κατηφόρα. Λάθος και γκολ στο 78’ από στατική φάση, λάθος στο λάθος στο 81’ και γκολ, ολική παραίτηση και γκολ στο 85’.

Μέσα σε 8 αγωνιστικά λεπτά στο χορτάρι του «Κινγκ Πάουερ» είδαμε για πολλοστή  φορά, τις ποδοσφαιρικές αμαρτίες των «κόκκινων» να τους πληγώνουν. Πολλά μπορούν να ειπωθούν ως δικαιολογίες, ωστόσο στην πραγματικότητα οι πρωταθλητές Αγγλίας θερίζουν την… αδιαφορία που επέδειξαν στο στήσιμο της νέας ομάδας.

Πλάνο με ξεκάθαρα κενά

Ολόκληρος ο οργανισμός της Λίβερπουλ γνώριζε πως η φετινή σεζόν θα ήταν δύσκολη. Λίγο η έλλειψη προετοιμασίας, λίγο η στάμπα του πρώτου, λίγο τα κενά που προϋπήρχαν στο ρόστερ, ήταν δεδομένο πώς θα δημιουργούσαν μεγαλύτερη φθορά. Και τι έγινε γι’ αυτό; Μόλις μία προσθήκη ουσίας στα χαφ, εκείνη του Τιάγκο και μία back up επιλογή για τα εξτρέμ, που εν τέλει αποδείχτηκε κερδοφόρα (Ζότα).

Στα παραπάνω προσθέστε την οργανική επιβάρυνση που κουβάλησαν οι βασικές μονάδες μετά από μία περίεργη περίοδο ελέω Covid-19. Αλλά και τις παρενέργειες. Ο Νίκος Δρακογιαννόπουλος πριν από δύο μήνες εξήγησε αναλυτικά στο Sports-Journeys τις νέες παραμέτρους που δημιούργησε στον οργανισμό των αθλητών και συνολικά στην αντιμετώπισή τους, η εποχή του κορωνοϊού.

Βάζοντας, λοιπόν, τόσο τα επιστημονικά όσο και τα αγωνιστικά δεδομένα στην εξίσωση, δεν γίνεται να εκπονείς ένα πλάνο που παρουσιάζει ξεκάθαρες «τρύπες». Δυστυχώς για τους «ρεντς», εδώ μπαίνει και η ατυχία, διότι πλήρωσαν ακριβά κάθε μία από τις αστοχίες τους. Πρώτα ο Φαν Ντάικ, μετά ο Ζότα και πάει λέγοντας…

Κάπως έτσι, φτάνουμε στις 13 Φεβρουαρίου 2021, με τη Λίβερπουλ εκτός διεκδίκησης τίτλου, με το ένα αρνητικό ρεκόρ να διαδέχεται το άλλο και την παρουσία της στο επόμενο Champions League να κρίνεται, τουλάχιστον, αμφίβολη. Αν δεν εξασφαλίσει την 4αδα, η πρωταθλήτρια θα έρθει αντιμέτωπη και με σοβαρά οικονομικά ζητήματα.

Βέβαια, το σημαντικότερο πρόβλημα, είναι η εξαφάνιση του λεγόμενου «refuse to lose». Ένα σύνολο που ό,τι και να συνέβαινε σ’ ένα ματς, ποτέ δεν θεωρούταν ξεγραμμένο πριν από το τελευταίο σφύριγμα, έφτασε στο σημείο να… τρέμει μην πέσει η μπάλα στην περιοχή του!

Η επόμενη μέρα

Είναι ξεκάθαρο ότι το καλοκαίρι που έρχεται, θα σηματοδοτήσει μία νέα εποχή. Αυτό επιτάσσει η λογική. Το τεχνικό επιτελείο, σε συνεργασία με τον Κλοπ οφείλει να πάρει σημαντικές αποφάσεις. Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα (Οριγκί, Σακίρι, Κεϊτά). Παίκτες που έχουν καθίσει πάνω στην περσινή επιτυχία και παρουσιάζουν μία αλαζονική συμπεριφορά που δεν δικαιολογείται από κανέναν τίτλο (Φιρμίνο, Μανέ).

Επειδή όμως το καλοκαίρι αργεί, σε πρώτη φάση οι «κόκκινοι» πρέπει να βρουν έναν τρόπο να φιξάρουν το θέμα της ψυχολογίας. Μπροστά τους έχουν το Champions League και τη φάση των «16» με τη Λειψία, όπου με μία πιθανή πρόκριση μπορεί να προκύψει ανάταση ηθικού. Ακολούθως, 14 αγωνιστικές για να εξασφαλίσουν μία θέση στην πρώτη 4άδα της Πρέμιερ Λιγκ, με ένα συμπαθητικό πρόγραμμα.

Βέβαια, πάντα υπάρχει και το απαισιόδοξο σενάριο. Αποκλεισμός από την Ευρώπη, εκτός 4άδας στο πρωτάθλημα και πάει λέγοντας. Επί της ουσίας δεν αλλάζουν πολλά. Απλά η μετάβαση στην επόμενη μέρα θα γίνει με πιο… βίαιο τρόπο για όλο τον οργανισμό και τον κόσμο.

Υ.Γ: Πολύ σωστή τοποθέτηση από τον καλό μου φίλο Γιώργο, “To περσινό +25 μπορεί να ήταν πλασματικό, αλλά σε καμία περίπτωση κ η εύκολη κατάκτηση της 1ης θέσης. Η τελευταία διετία είχε πολλές οριακές νίκες αλλά και 196 βαθμούς από κυριαρχικό ποδόσφαιρο ενός “κοντού” και ξεζουμισμένου ρόστερ” 

Εις το επανιδείν

Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys, αλλά και ολόκληρη την πρώτη σεζόν εδώ.

Photo Credits: Ben Sutherland – Flickr