Αβέρ Μαμπίλ: Από τον καταυλισμό της Κακούμα στο Παγκόσμιο Κύπελλο

Από το στρατόπεδο προσφύγων, στο Παγκόσμιου Κύπελλο του Κατάρ. Το Sports Journeys παρουσιάζει το ταξίδι του Αβέρ Μαμπίλ.

Τα ξημερώματα της Τρίτης συμπληρώθηκε το παζλ των 32 ομάδων της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου, που θα διεξαχθεί τον προσεχή Νοέμβριο στο Κατάρ. Προσωπικά, δεν παρακολουθώ ιδιαίτερα αναμετρήσεις Εθνικών Ομάδων, πλην του δικού μας αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος. Κατά τύχη το μάτι μου έπεσε το βράδυ της Δευτέρας στα διηπειρωτικά μπαράζ και πιο συγκεκριμένα στο Αυστραλία-Περού.

Έπειτα από ένα «ροκ» και σκληρό ματς (0-0), το εισιτήριο για το Μουντιάλ κρίθηκε στην διαδικασία των πέναλτι. Έπειτα από 10 εκτελέσεις υπήρχε απόλυτη ισορροπία: 4-4, από ένα χαμένο για κάθε ομάδα. Ο 26χρονος πολιτογραφημένος Αυστραλός, Αβέρ Μαμπίλ παίρνει την μπάλα και σημειώνει ένα ιστορικό γκολ, ξαπλώνοντας τον Γκαγιέσε στην απέναντι γωνία.

Πρόκειται για ένα ιστορικό γκολ, όχι γιατί έμελλε να χαρίσει την πρόκριση στα «καγκουρό», σε συνδυασμό με την επέμβαση του Ρέντμειν ένα λεπτό αργότερα. Αλλά γιατί απέδειξε πώς όταν θέλεις κάτι, οποιοδήποτε εμπόδιο και αν βρεθεί στον διάβα σου το ξεπερνάς.

«Ήξερα ότι θα πετύχω το τελευταίο πέναλτι από την στιγμή που πήρα την μπάλα στα χέρια μου. Δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω. Αυτό ήταν το δικό μου ευχαριστώ στην Αυστραλία για όλα όσα μου πρόσφερε τα δύσκολα χρόνια», το σχόλιο του Μαμπίλ μετά την ολοκλήρωση του μπαράζ.

Επειδή όμως πολλά γενικόλογα έγραψα, πάμε να δούμε το απίθανο ταξίδι του Αβέρ Μαμπίλ από το στρατόπεδο προσφύγων στην Κακούμα έως το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια

Η κατάσταση στην Αφρική είναι δύσκολη, εδώ και αιώνες, όχι απλά δεκαετίες. Προφανώς, δεν ανακαλύπτω την Αμερική, ούτε προσφέρω κάτι καταγράφοντας το. Απλά δεν πρέπει να το προσπερνάμε. Ο Μαμπίλ γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 1995 στο στρατόπεδο προσφύγων στην πόλη Κακουμά στην Κένυα. Πρόκειται για ένα χώρο που λειτουργεί από τις αρχές των ‘90s και έως σήμερα έχει υποδεχθεί/φιλοξενήσει περισσότερα από 10 εκατομμύρια πρόσφυγες.

Ανθρώπους που έφυγαν από το Σουδάν κατά τον Δεύτερο Σουδανικό Εμφύλιο Πόλεμο*. Για να καταλάβετε το μέγεθος του προβλήματος, ο εν λόγω εμφύλιος διήρκησε 22 χρόνια και είναι ο μακροβιότερος στην αφρικανική ιστορία. Κατά την διάρκεια του σκοτώθηκαν δύο εκατομμύρια άνθρωποι ως αποτέλεσμα των εχθροπραξιών, της πείνας και των ασθενειών που εξαπλώθηκαν εξαιτίας της σύγκρουσης. Τέλος, υπολογίζεται ότι 4 εκατομμύρια πληθυσμού εκτοπίστηκαν από την περιοχή, που ονομάζεται πλέον Νότιο Σουδάν έπειτα από την υπογραφή της ειρηνευτικής συμφωνία.

Κλείνει η παρένθεση και επιστρέφουμε στην ιστορία. Σε αυτό τον χώρο, λοιπόν, γεννήθηκε και μεγάλωσε ο αριστεροπόδαρος εξτρέμ. Όπως ο ίδιος έχει εκμυστηρευθεί σε συνέντευξή του, «Το δωμάτιο του ξενοδοχείου μου, είναι μεγαλύτερο από το δώμα που έμενε η οικογένειά μου στην Κένυα. Πολλές φορές τρώγαμε στο πάτωμα το μοναδικό γεύμα που μας έδιναν».

Η πρώτη επαφή με την «στρογγυλή θεά», ήταν στα 4 του χρόνια όταν με τους φίλους του έπαιζαν στα χωμάτινα γήπεδα του καταυλισμού. Μάλιστα, η ειρωνεία είναι ότι το τόπι που κλωτσούσαν ήταν φτιαγμένο από κάλτσες, την ώρα που οι ίδιοι ήταν ξυπόλητοι! Το χειμώνα την έντυναν με πλαστική σακούλα για να μην χαλάει από το νερό και να κρατάει το σχήμα της.

* Δεύτερος Σουδανικός Εμφύλιος Πόλεμος: Πρόκειται για την εμφύλια σύρραξη (1983- 2005) μεταξύ της κυβέρνησης του Σουδάν και του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού του Σουδάν (SPLA). Ήταν σε μεγάλο βαθμό συνέχεια του πρώτου σουδανικού εμφυλίου πολέμου του 1955 έως το 1972. Διήρκεσε 22 χρόνια και είναι ένας από τους μεγαλύτερους καταγεγραμμένους εμφυλίους πολέμους στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η κατάληξή του ήταν η ανεξαρτησία του Νότιου Σουδάν έξι χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, με εκατόμβες νεκρών και κατά συρροή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η διέξοδος της Αυστραλίας μέσω του θείου

Το 2006 ο θείος του προσκαλεί την οικογένεια Μαμπίλ στην Αυστραλία, όπου λίγο καιρό αργότερα κατάφεραν να εξασφαλίσουν την απαραίτητη βίζα. Προφανώς, η προσαρμογή δεν ήταν αναίμακτη, ωστόσο η προοπτική σαφώς καλύτερη. «Η Αυστραλία έδωσε σε εμένα και την οικογένειά μου μία ευκαιρία να ζήσουμε αξιοπρεπώς», μερικές αράδες από παλαιότερη συνέντευξή του.

Στην πόλη της Αδελαΐδας βρίσκει τον χώρο να εξελιχθεί ποδοσφαιρικά στις ακαδημίες της τοπικής ομάδας και να δείξει το ταλέντο του. Από τους πρώτους μήνες παρουσίας, απέδειξε ότι διαθέτει τα στοιχεία για να γίνει επαγγελματίας. Σε ηλικία μόλις 15 ετών πραγματοποιεί το ντεμπούτο του στην Α’ Κατηγορία με την Αδελαΐδα (50 συμμετοχές/9 γκολ σε 3 χρόνια), ενώ δύο χρόνια μετά κλήθηκε στην Εθνική Ανδρών.

Το 2015 τον αγοράζει η Μίντιλαντ, που διατηρεί τα δικαιώματα του μέχρι σήμερα (δανεικός φέτος στην Κασίμπασα). Αποτέλεσε μέλος της ομάδας που κατέκτησε το πρωτάθλημα το 2019-20 γράφοντας μία από τις ωραιότερες ποδοσφαιρικές ιστορίες στην χώρα. Μάλιστα, έχει και λίγο ελληνικό χρώμα η ιστορία του, καθώς συνεργάστηκε με τον Γιώργο Ερμίδη (νυν επιστημονικός συνεργάτης ΟΦΗ) στο δανέζικο κλαμπ.

Το ατύχημα που τον σημάδεψε και το «Barefoot to Boots»

Όπως ανέφερα και στον πρόλογο, η ζωή πολλές φορές έχει περίεργα σχέδια. Ξέχωρα από τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στα πρώτα χρόνια της ζωής του, ο 26χρονος κλήθηκε να διαχειριστεί και μία τεράστια απώλεια. Ο λόγος για την μικρή αδερφή του, που έχασε την ζωή της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 2019 και ενώ ο Αβέρ βρισκόταν σε αποστολή με την Εθνική ομάδα.

«Δεν υπάρχει μέρα που να μην κλαίω για το παιδί μου. Παραμένει μία μαύρη κηλίδα στην καθημερινότητα όλης της οικογένειας. Ήταν δύσκολο για όλους, ειδικά για τους γιους μου», η τοποθέτηση της μητέρας του Αβέρ Μαμπίλ που αποκάλυψε ότι ο γιος της κουβαλά μαζί του συνέχεια την φωτογραφία της.

Οι Αφρικανοί ποδοσφαιριστές είναι γνωστοί για την βοήθεια που παρέχουν στις χώρες τους και κυρίως στα παιδιά. Ο Αβέρ Μαμπίλ δεν αποτελεί εξαίρεση. Μάλιστα, μόλις σε ηλικία 17 ετών, παρέα με τον αδελφό του ταξίδεψαν στην Κακούμα και ίδρυσαν τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό «Barefoot to Boots». Στόχος του οργανισμού είναι να εφοδιάσει με υλικά αγαθά άλλους καταυλισμούς και κοινότητες υποδοχής. Επίσης, αποσκοπεί στο να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης και στην μόρφωση των παιδιών.

Φυσικά, το ποδόσφαιρο δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από την καθημερινότητα. Η Kakuma Premier League ξεκίνησε το 2016 και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα event που διεξάγονται μέσα στον καταυλισμό των προσφύγων, δίνοντας τη δυνατότητα σε παιδιά -αγόρια και κορίτσια- και μεγάλους να δείξουν το ταλέντο τους, αλλά και να αποδράσουν από μία δύσκολη καθημερινότητα.

Φτάνοντας στην κατακλείδα αυτού του αφιερώματος, δεν μπορώ να σας κρύψω ότι προβληματίστηκα για την δική μας κοινωνία. Ένας άνθρωπος που στερήθηκε το δικαίωμα στην ζωή ως παιδί, δεν τα παράτησε. Μέσα από την δική του πάλη, προσπαθεί να δώσει δύναμη στον ταλαιπωρημένο λαό του Σουδάν και το μήνυμα ότι όλα θα γίνουν όπως πρέπει.

Πέραν τούτου, αποτελεί ένα λαμπερό παράδειγμα για όλους, διότι τίποτα στην ζωή δεν είναι δεδομένο. Από το πιο απλά έως το πιο σύνθετα. Επίσης, προσωπικά πήρα απόψε ένα σημαντικό μάθημα. Οποιοδήποτε εμπόδιο κι αν βρεθεί στον δρόμο δεν είναι ανυπέρβλητο.

Εις το επανιδείν

Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys, αλλά και όλα τα επεισόδια των δύο κύκλων, εδώ.

Photo Credits: