Μάρκος Χάννα

Βλέποντας τον Γιάννη χθες, θυμήθηκα εκείνη τη συνέντευξη, όταν ένα 19χρονο παιδί, πριν γίνει super star, μίλησε για το πως βλέπει το μέλλον και την καριέρα του

Για τουλάχιστον τρεις εβδομάδες, το μπασκετικό κοινό της χώρας κινείται στον αστερισμό του Σάσα Βεζένκοβ.

Tους δύο «αιώνιους» ενώνουν και οι παιδικές ασθένειες που, συνήθως, εμφανίζονται τον Οκτώβριο.

«Εντάξει, ο ίδιος κοιμήθηκε πάλι. Είκοσι άτομα βοηθούς έχει, δεν βρέθηκε ένας να του πει να κάνει αλλαγές;».

Υπήρξε μια περίοδος στην ελληνική μπασκετική ιστορία που ο Παναθηναϊκός είχε κερδίσει σχεδόν με κάθε τρόπο τον Ολυμπιακό, βγάζοντας μαζεμένους άσους από το μανίκι. Ακριβώς επειδή στον αθλητισμό τα πάντα κάνουν κύκλο, τούτη την περίοδο η ρουλέτα μοιάζει να έχει «κολλήσει» στο κόκκινο.

Αν κάτι θα ευχόμουν, θα ήταν οι 12 που θα πάνε στην άλλη άκρη της γης, να μπουν στο αεροπλάνο γιατί το θέλουν, κι όχι να τραβηχτούν ως εκεί, για να μην θεωρηθούν… λιποτάκτες.

Αλλά θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω ανάποδα. Όπως ανάποδα ξεκίνησε κι ο πρωθυπουργός της χώρας, όταν σε διάγγελμα στον ελληνικό λαό που πενθεί υποδεικνύει τον “ένοχο” για την τραγωδία.

Η ανατροπή με τη Ζάλγκιρις οφείλει να πιστωθεί στον Ντέγιαν Ράντονιτς, για ένα σχέδιο που λάνσαρε στην… Μπολόνια και ναυάγησε αύτανδρο.