Δίπλα στις «Σοφίες» όλου του κόσμου

Σε καμία γυναίκα δεν αξίζει να περάσει από το στάδιο του βιασμού ή της σεξουαλικής κακοποίησης…

Το βράδυ της Δευτέρας συζητούσαμε με τον Μάρκο τα όσα ειπώθηκαν από τα χείλη της Σοφίας Μπεκατώρου και τις «ποικίλες» αντιδράσεις που προκλήθηκαν. Καταρχάς, κανένας μας δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει πότε θα μιλήσει κάποια-ος για έναν βιασμό ή μία σεξουαλική παρενόχληση! Διότι πολύ απλά, ουδείς γνωρίζει πόσο επίπονη είναι η εσωτερική διαδικασία διαχείρισης ενός τέτοιου ζητήματος.

Κανένας από εμάς δεν αισθάνθηκε το κενό εκείνου του ανθρώπου, που έγινε άψυχο ον στα χέρια ενός κακούργου. Διότι ο βιασμός θεωρείται κακούργημα, είτε φέρει είτε όχι άσκηση σωματικής βίας. Σας ρωτάω ανοιχτά, η αμοιβαία αγάπη και εκτίμηση, που ενδεχομένως να έχει δημιουργηθεί ανάμεσα σ’ εσένα και σ’ ένα τρίτο πρόσωπο, ισοδυναμεί με μελλοντική εκμετάλλευση;

Όταν σε ρωτήσει ένα παιδί για το θέμα, πώς θα του απαντήσεις; Με περικοκλάδες -όπως λέει και ένας φίλος- διαιωνίζοντας μία κατάσταση ή με αμεσότητα. Καταπιάνομαι από την τελευταία λέξη. Πόσο λείπει η ευθύτητα στις κουβέντες και στις πράξεις, στην καθημερινότητά μας. Ο αξιακός κώδικας κρύβει μονάχα δύο λέξεις, χρήμα και ικανοποίηση! Μάλιστα, δίχως να υπολογίσει κανένας τις επιπτώσεις…

Πώς θα δημιουργηθεί μία κοινωνία χωρίς αλήθειες; Πώς ένα παιδί θα μεγαλώσει χωρίς ταμπού, όταν κρύβουμε πράγματα κάτω από το χαλί, επειδή αρνούμαστε να σκεφτούμε έναν ωραίο λόγο να περάσουμε το μήνυμα; Πώς διάολε θα πάψουν να υπάρχουν βιαστές όταν οι ίδιοι οι γονείς ασκούν ψυχολογική βία στα παιδιά τους; Πώς θα έχουμε σεξουαλική υγεία, όταν δεν συζητάμε ανοιχτά και όποιος το κάνει στιγματίζεται ή χλευάζεται από το σύνολο. Πώς, πώς και πάλι πώς.

Σε πρόσφατη έρευνα της Κομισιόν, σύμφωνα με την οποία το 32% των Ελλήνων και 27% των Ευρωπαίων, θεωρούν ότι ο βιασμός μπορεί να δικαιολογείται σε κάποιες περιπτώσεις

Η λέξη απογοήτευση μοιάζει πολύ φτωχή για να περιγράψει το αποτέλεσμα…

Επιστροφή στο θέμα. Ενα άτομο που θέλει να αποκαλείται παιδαγωγός, διότι αυτός είναι ο ρόλος των προπονητών-παραγόντων, καπηλεύτηκε το αξίωμά του για να ικανοποιήσει τον εγωισμό του. Αδιαφορώντας πλήρως για την καταστροφή που προκαλεί. Ναι, κατέστρεψε μία ψυχή! Μία κοπέλα που ξεμύτισε από την εφηβεία, οδηγήθηκε σε μία κατάσταση «βρώμικη». Επιτρέψτε μου να μιλάω χωρίς ονόματα, διότι δεν είναι μόνο η Σοφία Μπεκατώρου, αλλά η κάθε Σοφία, εντός και εκτός των αθλητικών δρώμενων.

«Ο αθλητισμός είναι καθρέφτης της κοινωνίας». Η παραπάνω έκφραση έχει ειπωθεί πολλάκις και με βρίσκει σύμφωνο. Σας έχει προβληματίσει ποτέ, το είδωλο που αντικρίζουμε ως κοινωνία στον καθρέφτη του αθλητισμού; Προσωπικά, μου προκαλεί αηδία, ωστόσο αυτό δεν συνεπάγεται ότι θα πάψω να προσπαθώ να δημιουργήσω κάτι καλύτερο.

Σε έναν αθλητισμό βουτηγμένο στην παραγοντική ασυδοσία, στα ρουσφέτια και στους νταήδες, μην μου πείτε πως σας προκάλεσε έκπληξη ο βιασμός της Σοφίας Μπεκατώρου. Ουδείς απ’ όσους κατέχουν το αξίωμα σε μία Ενωση ή Ομοσπονδία έφτασε εκεί με αξιοκρατικά κριτήρια. Ορίστε, λοιπόν, τα αποτελέσματα μίας εντελώς ανεξέλεγκτης κατάστασης.

Ζούμε σε μια κοινωνία που έχει «προγραμματιστεί» μέσα στο πλαίσιο της πατριαρχικής κοινωνίας, στην εμπέδωση τής έμφυλης ανισότητας και καταπίεσης, αντιμετωπίζοντας τη γυναίκα ως σεξουαλικό αντικείμενο, απόσπασμα από το κείμενο της Χρύσας Λύκου στο provocateur (must read).

Η Σοφία ήταν εκείνη που άνοιξε τον «ασκό του Αιόλου», ήδη έχουν ακουστεί κι άλλες φωνές. Ας ελπίσουμε ότι η γραφειοκρατία δεν θα καταπνίξει ακόμα μία προσπάθεια να σπάσει το συγκεκριμένο απόστημα. Και ότι κάθε Σοφία από εδώ και στο εξής, είτε πρόκειται για την κοπέλα της διπλανής πόρτας είτε για Ολυμπιονίκη, θα έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει τα δικαιώματά της επί ίσοις όροις.

Ηρθε η ώρα, λοιπόν, να κοιτάξουμε το πρόβλημα κατάματα. Καθώς κανείς δεν ξέρει αν μια μέρα θα βρεθούμε εμείς ή κάποιος αγαπημένος μας εκεί, στην θέση που κατ’ επιλογή δεν κοιτάξαμε ποτέ…

Εις το επανιδείν

Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys, αλλά και ολόκληρη την πρώτη σεζόν εδώ.

Photo-credits: tomov.gr