Δυνάμωσε, αλλά αρκεί για να αλλάξει επίπεδο;
Στον Παναθηναϊκό το παζλ του ρόστερ για τη σεζόν 2022-23 ολοκληρώνεται και παρότι μοιάζει ορθολογικό, παραμένει ζητούμενο αν αρκεί για να βγει από την χαμηλότερη ταχύτητα της EuroLeague.
Με τον Αργύρη Πεδουλάκη στο… κουμάντο και καπετάνιο τον Ντέγιαν Ράντονιτς, έμοιαζε εξ αρχής δεδομένο ότι η φετινή εκδοχή του Παναθηναϊκού θα στηριζόταν στην άμυνα και το «σκεπτόμενο μπάσκετ». Ούτως ειπείν, οι «πράσινοι» φτάνουν κοντά στον καταρτισμό του ρόστερ τους φτιάχνοντας ένα σύνολο που, τουλάχιστον στα χαρτιά, μοιάζει ορθολογικό.
Αν πρέπει να διαφανεί μια τρανταχτή αδυναμία, δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την έλλειψη του επιθετικού ταλέντου που πρόσφεραν οι Νέντοβιτς, Μέικον, Παπαπέτρου και Οκάρο, ειδικά σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός.
Βέβαια, σε αντιπαραβολή αυτού του ισχυρισμού, το φετινό backcourt της ομάδας μοιάζει περισσότερο ταιριαστό στα «θέλω» του Γιώργου Παπαγιάννη που πέρσι, υπήρχαν στιγμές που έκανε το… τρόλεϊ από τη μία μεριά του παρκέ στην άλλη. Ακόμα κι έτσι, κατάφερε να είναι σούπερ επιδραστικός για την ομάδα, άρα φέτος, περιμένουμε ακόμα καλύτερα πράγματα από τον Μεγαρίτη σέντερ. Πολλώ δε μάλλον, όταν δίπλα του προστέθηκαν και οι Γκουντάιτις, Γουίλιαμς, ώστε να του δίνουν τις απαραίτητες ανάσες μέσα στο παιχνίδι.
Στην περιφέρεια, Μέικον, Σαντ Ροος, Νέντοβιτς, Σίβα (αναφέρεται αυτός καθώς έκλεισε τη σεζόν, αντικαθιστώντας στην ουσία τους Γιόβιτς και Πέρι), θα δώσουν τη θέση τους στους Γουόλτερς, Λι, Άντριου Αντριους και Γιώργος Καλαϊτζάκη, ενώ στο «3» ο Μάριους Γκριγκόνις και ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης θα κληθούν να μπουν στα παπούτσια του Ιωάννη Παπαπέτρου. So far, so good που λένε και στο χωριό μου.
Τουλάχιστον στη θεωρία, η ομάδα μοιάζει να στήθηκε για να υπηρετήσει συγκεκριμένο στυλ -αργού- μπάσκετ, με τον Άντριου Άντριους μοναδικό που μπορεί να «ξεκολλήσει» το κάρο από τη λάσπη στην επίθεση. Εκεί έγκειται και το μοναδικό εμφανές μειονέκτημα του πλάνου. Οι Γκριγκόνις και Παναγιώτης Καλαϊτζάκης μπορεί να αποδειχθούν συνεπείς σκόρερ, αλλά η επιθετικότητά τους προκύπτει μέσα από το σύστημα, ενώ οι Λι, Γουόλτερς και Γιώργος Καλαϊτζάκης είναι περισσότερο contributors και λιγότερο γεννημένοι εκτελεστές.
Το χειρότερο για τον Ράντονιτς και τον σχεδιασμό του, είναι το γεγονός ότι οι έτερες ομάδες που απαρτίζουν την ταχύτητα 11-18 της EuroLeague, έχουν δυναμώσει σημαντικά. Αν εξαιρεθεί η Άλμπα και η Ζάλγκιρις που μάλλον θα κονταροχτυπηθούν για τις τελευταίες θέσεις, οι υπόλοιπες δείχνουν -και πιθανώς είναι- πιο μπροστά από την ελληνική ομάδα. Παρτιζάν και Ερυθρός Αστέρας, ειδικά ο δεύτερος, προέβη σε εντυπωσιακές κινήσεις για τα κυβικά του, αποκτώντας τους Νέντοβιτς, Πετρούσεφ, Μπέντιλ, Μάρτιν και Χόλαντ, την ώρα που στην «ασπρόμαυρη» πλευρά του Βελιγραδίου, ο Ιωάννης Παπαπέτρου θα τεθεί υπό τις οδηγίες του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Βίρτους και Βαλένθια μπορεί να μην έχουν ρόστερ οκτάδας, αλλά, ειδικά οι Ιταλοί με Τεόντοσιτς, Χάκετ, Λούντμπεργκ Μπελινέλι στην περιφέρεια, διαθέτουν αρκετή δύναμη πυρός, ώστε να θεωρηθούν ομάδα του μεσαίου χώρου.
Στην πραγματικότητα, για τον Παναθηναϊκό του 2022 το πρώτο βήμα έγινε. Δημιουργήθηκε μια ομάδα που μπορεί να αποκτήσει συνοχή και καθαρό βλέμμα στο παρκέ. Από εκεί και πέρα, οι «πράσινοι» δεν μπορούν να ονειρεύονται τα playoffs, αλλά ένα όσο το δυνατόν καλύτερο πλασάρισμα, κοντά στην πρώτη δεκάδα. Και κυρίως, να δημιουργήσουν τα στεγανά, ώστε να θεωρηθούν και πάλι προορισμός ελκυστικός για ταλαντούχους παίκτες. Πιθανώς όχι εγνωσμένης αξίας, αλλά διψασμένους για διάκριση που θα φορέσουν τα «πράσινα» γνωρίζοντας πως κάνουν ένα βήμα μπροστά στην καριέρα τους…
Σχολίασε