Ένας Γύρος διαφορετικός από τους άλλους
Πολλές φορές στην ζωή πράγματα που έχεις ονειρευτεί συμβαίνουν σε ανύποπτες στιγμές. Ένα από αυτά ήταν για εμένα ο Γύρος Ελλάδας…
Μετά από πολύ καιρό τα λέμε και γραπτώς! Συγχωρέστε την μακρόχρονη αποχή μου, ωστόσο ο όγκος δουλειάς το διάστημα αυτό ήταν τεράστιος. Επίσης, θέλω να μου επιτρέψετε να είμαι λίγο πιο συναισθηματικός απ’ όσο πρέπει στο εν λόγω κείμενο. Η σκόνη από τον ΔΕΗ Ποδηλατικό Γύρο Ελλάδας μπορεί να κάθισε, ωστόσο τα συναισθήματα που άφησε σε όσους ζήσαμε από κοντά την διοργάνωση είναι μοναδικά.
Κάποτε ο Οδυσσέας Ιωάννου σκάρωσε τον κάτωθι στίχο για να ντύσει λεκτικά την μουσική του Μίλτου Πασχαλίδη, «Όσα κομμάτια και αν μπορέσεις να ενώσεις, δεν θα σου φτάσει μία στιγμή για να με νιώσεις». Αυτό ήταν και το επιμύθιο της κουβέντας μας με τον Μάρκο, πριν από δύο επεισόδια αναφορικά με τον ΔΕΗ International Tour of Hellas.
Ζήσαμε μοναδικές στιγμές, που είναι πάρα πολύ δύσκολο να τις καλουπώσεις σε λόγια και γραμμές. Ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Ακούγεται παιδικό -δεν με νοιάζει για να είμαι ειλικρινής- αλλά έζησα το όνειρό μου. Να βρεθώ δίπλα σε καταξιωμένους αθλητές που περιέγραφα στην τηλεόραση και να τους ζήσω από «μέσα».
Να μιλήσω με ανθρώπους της παγκόσμιας ποδηλατικής σκηνής, να μοιραστούμε εμπειρίες και προβληματισμούς. Να σταθώ δίπλα στους Έλληνες αθλητές και να καμαρώσω για την προσπάθειά τους, με πολλούς από τους οποίους κάνουμε παρέα ποδήλατο σήμερα. Ένας ποδηλατικός γύρος σε πρότυπα ευρωπαϊκά, ίσως και ξενόφερτα θα μπορούσε να πει κανείς για τα εγχώρια δεδομένα, έως εκείνο το χρονικό σημείο.
Μικρή παρένθεση, θα την ανοίγω πάντα όταν μιλάω για την σχέση μου με το ποδήλατο, ρε Αναστό πόσο δίκιο έχεις (γέλια)! Το σκάρωμα τούτων των αράδων δεν γίνεται προς όφελος της διοργάνωσης, να είμαστε ξεκάθαροι. Θέλω να δώσω μερικές εικόνες από τα όσα ζήσαμε πίσω από τις κάμερες. Για τα όσα προηγήθηκαν, μπορείτε να διαβάστε το εξαιρετικό κείμενο του Θανάση Κρεκούκια στο Sport24.
Το lanyard από το Giro και το google translate
Κατά την διάρκεια του Γύρου Ελλάδας, η ομάδα του press κλήθηκε να φιλοξενήσει δύο Ιταλούς δημοσιογράφους. Ακούγεται απλοϊκό. Φευ! Η υπόθεση γίνεται περίπλοκη όταν μιλάμε για την φωνή του radio tour στο Giro D’ Italia (και όλων των αγώνων της RCS) και μία «τρελή» δημοσιογράφο-θαυμάστρια της παγκόσμιας ποδηλασίας. Ο λόγος για τον Virgilio Rossi και την Tina Ruggeri.
Από την πρώτη μέρα στο Ηράκλειο, υπήρξε ένα ισχυρό δέσιμο. Θέλετε η μούρλια που τρέφαμε όλοι για την ποδηλασία. Θέλετε ο εξαιρετικός χαρακτήρας τους και η διακριτικότητά τους. Πάντως, «δέσαμε» με το… καλημέρα και αυτό έκανε το έργο λίγο πιο εύκολο. Βέβαια, έπρεπε να καλυφθεί ακόμα ένα κενό. Ποιο ήταν αυτό; Εκείνο της γλώσσας. Οι μεν δεν μιλούσαν γρι αγγλικά, παρά μόνο λίγα αρχαία ελληνικά! Ο υποφαινόμενος και το υπόλοιπο press δεν γνώριζε καλά ιταλικά.
Ευτυχώς ο Λευθέρης Πλακίδας ξεσκόνισε τις γνώσεις των… σχολικών του χρόνων και εν μέρει έλυσε τα οργανωτικά. Όσον αφορά τα υπόλοιπα, η τεχνολογία έδωσε την οριστική λύση και για τις δύο πλευρές. Ναι, δεν είναι ντροπή, επικοινωνούσαμε μέσω google translate και με τη γλώσσα του σώματος (γέλια)!
Για να καταλάβετε το επίπεδο της σχέσης που αναπτύχθηκε, μιλάμε καθημερινά μετά το φινάλε του Γύρου Ελλάδας, δώσαμε ραντεβού για το «Il Lombardia» το φθινόπωρο και έπεται συνέχεια. Επί προσωπικού, ξεχώρισα μία κίνηση από την Tina. Μετά το 4ο ετάπ στην Λάρισα, την ώρα του φαγητού στο ξενοδοχείο, μου χάρισε ένα lanyard του Giro. Ενδεχομένως για πολλούς ακούγεται κάτι μικρό, πιστέψτε με δεν είναι…
Ξέχωρα από αυτή την κίνηση, σε κάθε ετάπ είχαμε αποκλειστικό από τις ιταλικές ομάδες και τους Ιταλούς αθλητές. Δεν θα ξεχάσω στην παρουσίαση στο Μικρό Κούλε, με τραβάει από το χέρι και μου λέει έλα να σου γνωρίσω τον Paolo Slongo. Για όσους δεν γνωρίζουν πρόκειται για τον επί σειρά ετών προπονητή του θρύλου Vicenzo Nibali και νυν DS της Trek Segafredo.
Στην κορυφή της Δεσφίνας με τον πρωταθλητή Ελλάδας
Όταν γίνεται συζήτηση γύρω από την ποδηλασία, ασυναίσθητα ο νους πηγαίνει στις εικόνες με κόσμο στα βουνά της Γαλλίας και της Ιταλίας, να τρέχουν με σημαίες και καπνογόνα. Ανατρέξτε στο διαδίκτυο και αναζητήστε το περσινό Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Φλάνδρα. Δείτε και θα κατανοήσετε την αγάπη που τρέφει ο κόσμος στην Ευρώπη για το ποδήλατο.
Μία τέτοια στιγμή δημιουργήθηκε στην κορυφή του 2ου σπριντ ανάβασης του 2ου ετάπ. Μία ώρα πριν περάσει το γκρουπ από την Δεσφίνα, παρέα με τον Παντελή Τζερτζεβέλη και την ομάδα του κ. Μπαρμπαγιάννη συναντηθήκαμε τυχαία εκεί. Είχε ξεκινήσει ήδη να ζωγραφίζει την άσφαλτο, όταν ξαφνικά εμφανίστηκε ο πρωταθλητής Ελλάδας στην αντοχή, Γιώργος Μπουτόπουλος, με την παρέα του.
Αποφασίσαμε να δώσουμε άρωμα Tour De France με μηνύματα στον δρόμο, πιάσαμε από ένα ρολό και λευκό χρώμα διαγράμμισης, γράφοντας ότι μας κατέβηκε στο νου. Η συνέχεια είναι γνωστή (δείτε τις φωτογραφίες).
Οι μπύρες στο βανάκι της Caja Rural
Ένα από τα καλά του να εργάζεσαι σε μία μεγάλη διοργάνωση είναι η πρόσβαση στο ξενοδοχείο των ομάδων. Τις περισσότερες μέρες μέναμε μαζί τους. Παρασκευή βράδυ στην Λάρισα, μετά το 3ο ετάπ, ο Γιώργος Λεβεντάκης (πρόεδρος Cycling Greece, παλιός ποδηλάτης) με έμπασε σε ένα πηγαδάκι που συμμετείχαν μέλη της Caja Rural.
Ακούω κάποια στιγμή, «Γεια σου μαλάκα»! Ανασκουμπώθηκα, όμως ανακάλυψα λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ότι πρόκειται για τον Joaquin Sobrino. Ο 39χρονος Ισπανός, προπονητής πλέον στην Caja Rural, πέρασε από τα μέρη μας το 2012 και το 2013 αγωνιζόμενος στην SP Tableware (1 από τις 2 ελληνικές continental ομάδες), παρέα με τον Victor De La Parte. Θυμόταν όλες τις στιγμές από τις προετοιμασίες, τις πλάκες του Παντελή Παπάζογλου, τα σπριντ του Γιώργου Μπούγλα, τον αθληταρά –όπως είπε- Αποστόλη Μπούγλα κ.ά.
Τα όσα ειπώθηκαν εκείνο το βράδυ δεν μπορούν να καταγραφούν. Κρατάω τον προβληματισμό του DS της ομάδας για τα την απορρόφηση σχεδόν όλων των ταλέντων από τις World Tour ομάδες, καθώς και τις μπύρες που ήπιαμε στο βαν της ομάδας. Μάλιστα, ως εξαιρετικοί οικοδεσπότες, οι Βάσκοι με κέρασαν την κορυφαία ισπανική μπύρα, «Estrella Galicia». Τα κουτάκια κοσμούν την βιβλιοθήκη μου!
Η τρέλα πάει στην Κατάρα (ορατότης μηδέν)!
Αναμφισβήτητα μία από τις πιο δυνατές εικόνες του ΔΕΗ Ποδηλατικού Γύρου Ελλάδας ήταν η ανάβαση της Κατάρας και η πυκνή ομίχλη. Ως προπομπός των media, φτάσαμε μία ώρα –και βάλε- νωρίτερα από το γκρουπ στην κορυφή. Η ομίχλη ήταν τόσο πυκνή που δεν έβλεπες στο μισό μέτρο! Βέβαια, η ατμόσφαιρα από τον κόσμο ήταν καταπληκτική.
Κουδούνες, φωνές και χειροκροτήματα συνόδευσαν τους ποδηλάτες στην κορυφή του βουνού, σε ένα ομιχλώδες τοπίο! Μαγικές εικόνες για την εγχώρια ποδηλασία, που αποτελούν και παρακαταθήκη για το μέλλον. Εκείνη την στιγμή δεν ήταν εύκολο να το ζήσουμε, διότι από το άγχος ελέω μηδαμινής ορατότητας τρέξαμε να επικοινωνήσουμε με τον Βλαδίμηρο Πέτσα (race director).
Ο τελευταίος εν τέλει αναγκάστηκε να ουδετεροποιήσει το ετάπ για 8 χιλιόμετρα λίγη ώρα αργότερα. «Βλαδίμηρε, ορατότης μηδέν, ορατότης μηδέν», αυτό ήταν το μήνυμα στο What’s Up!
Βέβαια, ξέχωρα από τα παραπάνω, υπήρξε ακόμα μία ιδιαίτερη συνάντηση στην μεγαλύτερη ανηφόρα του Γύρου. Το αντάμωμα λίγο πριν από τον Αυχένα της Κατάρας, με τον Αναστάση και τον Βασίλη. Οι δύο τους, λάτρεις των brevet, κρατώντας από μία μπύρα και μία ελληνική σημαία καρτερούσαν το πέρασμα του πελοτόν από νωρίς. Να είστε καλά παιδιά!
Η αγκαλιά με τον Πέρι
Μία πολύ σημαντική στιγμή για την Εθνική ομάδα ήρθε στο 3ο ετάπ με τερματισμό στην Καρδίτσα. Ο Περικλής Ηλίας ανέβηκε στο 3ο σκαλί του βάθρου, στο καλύτερο πλασάρισμα ελληνικής συμμετοχής στην φετινή διοργάνωση. Ελέω θέσης, έτρεξα να δω τι συμβαίνει με τον Aaron Gate που είχε πτώση. Μάλιστα, χρειάστηκε να τον βοηθήσω στο καθάρισμα των πληγών του, κάτι για το οποίο με ευχαρίστησε στο τέλος του Γύρου (δεν περίμενα καν ότι θα το θυμόταν)!
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα συναντηθήκαμε στον ίδιο χώρο με τον Περικλή. Μετά την αγκαλιά που του χάρισαν ο Γιώργος Μπούγλας (επί σειρά ετών συναθλητές) και ο Γιώργος Μανιάτης (επί σειρά ετών προπονητής), σειρά πήρε η δική μου. Ιδιαίτερη στιγμή. Εντελώς αυθόρμητα αγκαλιαστήκαμε από χαρά με τον Πέρι. Τον φίλο μου που κάνουμε προπόνηση παρέα ορισμένες Κυριακές. Ένας από τους πιο ταπεινούς ανθρώπους που γνωρίζω, είχε πετύχει μία σημαντική διάκριση εντός συνόρων έπειτα από 10 χρόνια. Και ζήσαμε την χαρά του όλοι μαζί!
Ο ξεχωριστός Stefano Giuliani
Επιστρέφοντας στους Ιταλούς του peloton, ο υπεύθυνος της Giotti Vittoria Savini Due ήταν με διαφορά ο πιο τρελός! Ο λόγος για τον Stefano Giuliani. Στα 64 χρόνια του αποτελεί μία σημαντική μορφή της ιταλικής ποδηλασίας, με νίκες σε ετάπ του Γύρου Ιταλίας, μέλος της Gis Gelati του Φραντσέσκο Μοζέρ όταν κατέκτησε την ροζ φανέλα το 1984 και μια σειρά σημαντικών παραγόντων ακόμα.
Μιλήσαμε αρκετά για την ποδηλασία, κυρίως στα Γιάννενα μετά το φινάλε της διοργάνωσης. Ήταν θετικά έκπληκτος από το επίπεδο του Γύρου, αλλά και αρνητικά από την απουσία μίας ελληνικής επαγγελματικής ομάδας. Φυσικά, όλοι μας μείναμε έκθαμβοι από τις χορευτικές ικανότητές του και την… τάση στο φλερτ! Να σημειωθεί ότι φεύγοντας, μου χάρισε ένα χρονομετρικό κορμάκι (για να χωρέσω πρέπει να χάσω 20 κιλά), κράνος και παγούρι της ομάδας και τον ευχαριστώ δημοσίως γι’ αυτό.
Όπως ανέφερα και στο 55ο επεισόδιο είναι τόσα πολλά ακόμα. Θα πούμε κι άλλα σύντομα…
Εις το επανιδείν
Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys, αλλά και όλα τα επεισόδια των δύο κύκλων, εδώ.
Photo Credits: Νάσσος Τριανταφύλλου, hellas-tour
Σχολίασε