Ερυθρόλευκο δίκοπο μαχαίρι

O Ολυμπιακός παραδόθηκε στην Πόλη και αδίκησε τον εαυτό του με το τελικό 87-69. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως στο 30’, το σκορ ήταν 68-66. Το πρωτοφανές μπλακ άουτ του τελευταίου δεκαλέπτου, δυστυχώς για τους «ερυθρόλευκους», έχει εξήγηση και δεν κινείται στη σφαίρα του… μεταφυσικού.

Όπως, είχε παρατηρήσει πολύ εύστοχα ο Γιώργος Συρίγος στο τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys, ο Γιώργος Μπαρτζώκας δημιούργησε μια ομάδα που προσπαθεί να παίξει στα «κόκκινα» για σαράντα λεπτά, χωρίς να «κλέβει» σε καμία κατοχή, σε καμία μπάλα, ειδικά στην άμυνα.

Το γεγονός, δεδομένα κοστίζει σε δυνάμεις μέσα στο παιχνίδι, ειδικά όταν στον δρόμο της βρίσκονται σύνολα επιπέδου Final 4 (Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ, Ζενίτ, Εφές) όπως αυτά που αντιμετώπισε ως τώρα εκτός έδρας. Ειδικά στην Τουρκία το φαινόμενο έγινε απολύτως ξεκάθαρο κόντρα στην Πρωταθλήτρια Ευρώπης, η οποία έχει… ντοκτορά στο transition και ταυτόχρονα στο σετ παιχνίδι, κινεί άψογα την μπάλα!

Αν συνυπολογιστεί η απουσία του Ζαν Σαρλ, κομβική με δεδομένο πως η άμυνα με αλλαγές θα κόστιζε… κιλά ιδρώτα. Ο Γάλλος φόργουορντ, θα χάριζε πολύτιμα λεπτά αμυντικής φρεσκάδας, ενώ θα πρέπει να σημειωθεί πως με αυτόν τον άξονα αποκτήθηκε και ο Κουίνσι Έισι, διότι προς ώρας, ο Χασάν Μάρτιν δυσκολεύεται φανερά να αντιμετωπίσει τους αντίπαλους γκαρντ στην κορυφή της ρακέτας.

Δυνάμεις σπατάλησαν και οι περιφερειακοί, αφού κλήθηκαν να… παίξουν ξύλο με παίκτες που γεννήθηκαν να παίζουν physical, κυνηγώντας τα miss match κάτω από το καλάθι, για να προστεθεί ακόμα μεγαλύτερο βάρος πάνω τους, σαν να μην έφτανε αυτό που κουβαλούσαν εκ προοιμίου, κυνηγώντας την καλύτερη περιφερειακή γραμμή της Ευρώπης.  

Αντίθετως, ο ίδιος αμυντικός ρυθμός αρκούσε στο ΣΕΦ, κόντρα σε ομάδες είτε με πολύ χαμηλότερο ταβάνι (Μπασκόνια, Ζάλγκιρις, Άλμπα, Μονακό), είτε σε ντέρμπι χαμηλότερου τέμπο που κρίθηκαν στις λεπτομέρειες (Φενέρ, Ρεάλ). Επιστρέφοντας  στο ματς της Πόλης, ο Ολυμπιακός αφενός έμεινε από βενζίνη στο τέταρτο δεκάλεπτο, αφετέρου, έχοντας τους Λαρεντζάκη και Ντόρσεϊ σε κακό βράδυ, αναγκάστηκε να πάει σε πιο «βαριά» σχήματα, με τον ΜακΚίσικ στο «2», τον Βεζένκοβ στο «3» και τον Πρίντεζη στο «4».

Κάπου εκεί, χάθηκε μεγάλο ποσοστό της χημείας στην πεντάδα, αλλά και η γρήγορη κίνηση της μπάλας από τη μία πλευρά του γηπέδου στην άλλη, κάτι που έκανε το επιθετικό μπλακ άουτ, σχεδόν αναπόφευκτο. Το πραγματικά μεγάλο τεστ για την φετινή εκδοχή της ομάδας έρχεται κόντρα στη Μακάμπι, μια ομάδα που βρίσκεται σε καλό φεγγάρι, έχοντας βρει ρυθμό και στις δύο πλευρές του παρκέ.

Μένει να φανεί, αν ο Ολυμπιακός θα προασπίσει το άντρο του και θα ετοιμαστεί απρόσκοπτος για το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό τη Δευτέρα, αλλά και τρία εκτός έδρας παιχνίδια σε Μιλάνο, Καζάν και Βελιγράδι, εκεί δηλαδή που θα πρέπει να βρει το πρώτο διπλό της χρονιάς, αν θέλει έχει βλέψεις οκτάδας. Διότι η πλευρά του μαχαιριού που τον θέλει να «κόβει» τους αντιπάλους του μέσα από την άμυνά του, έχει και μια πλευρά που «τραυματίζει» τον ίδιο, με την σπατάλη δυνάμεων, οι οποίες, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, φαίνεται πως δεν φτάνουν για να αντέξει στο ίδιο αμυντικό τέμπο για σαράντα λεπτά. Πολλώ δε μάλλον, όταν αντιμετωπίζει σύνολα που έχουν βλέψεις Final 4, άρα δεδομένα μεγάλο βάθος και ποιότητα σε όλες τις θέσεις…

Προπονητών της εξέδρας το… ανάγνωσμα

Το διαδίκτυο γέμισε χθες με «προπονητές» που μιλούσαν για «αλλαγές με το ρολόι» και «ύπνο του πάγκου». Ακόμα κι αν το πλάνο δεν πιάνει πάντα, ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει εμφανίσει μέχρι στιγμής, ένα σύνολο με απολύτως ξεκάθαρο πλάνο στο παρκέ. Προς το παρόν, υπάρχουν μέρες που αυτό αποδίδει και έρχονται νίκες (εντός έδρας), υπήρξαν βραδιές που απέδωσε και η νίκη χάθηκε στις λεπτομέρειες (Βαρκελώνη, Μόσχα), αλλά όπως συμβαίνει πάντα στον αθλητισμό, βρέθηκαν παιχνίδια που το σχέδιο δεν «βγήκε» (Αγία Πετρούπολη, Κωνσταντινούπολη).

Ο Έλληνας χεντ κόουτς αρέσκεται να δημιουργεί ομάδες, στις οποίες η χημεία και οι αυτοματισμοί είναι το παν, άρα προσπαθεί να μην κάνει δραστικές αλλαγές μέσα στο ματς. Το γεγονός δεν τον κάνει… ανεπαρκή, αλλά θιασώτη μιας προπονητικής λογικής, που από λίγο έως πολύ, κυριαρχεί στο υψηλότερο επίπεδο.

Οι προπονητές που άλλαζαν τους παίκτες, σχήματα και τακτικές μέσα στο ματς σαν τα… πουκάμισα, έχουν μάλλον μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Ακόμα και το ίδιο το επιχείρημα πάντως έχει… τρύπες, καθώς πρόκειται για έναν προπονητή, διόλου δογματικό. Απόδειξη και παράδειγμα το ίδιο το ματς της Τουρκίας, όταν επιστράτευσε ένα σχήμα «βαρύ», με Σλούκα, ΜακΚίσικ, Βεζένκοβ, Πρίντεζη και Φαλ, το οποίο, βάσει αποτελέσματος, απέτυχε. Είναι όμως διαφορετική η κριτική για ένα σχέδιο ή μια ιδέα που δεν πέτυχε, από την κονιορτοποίηση ενός επαγγελματία, ο οποίος μάλιστα βρίσκεται σταθερά στο υψηλότερο επίπεδο για μια δεκαετία…

Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys, αλλά και ολόκληρη την πρώτη σεζόν εδώ.

Photo Credits: Euroleague.net