Οι Ήρωες της Κοπεγχάγης και οι εκβιαστές της Νιόν

Τα ελληνικά είναι μια γλώσσα, για την οποία δεν μπορώ να ισχυριστώ με σιγουριά ότι είναι η πλουσιότερη, αλλά σίγουρα διαθέτει πληθώρα χαρακτηρισμών και επιθέτων.

Το γεγονός βοηθά εμάς, τους χρήστες της, να βρίσκουμε πάντα την καταλληλότερη λέξη για κάθε εικόνα. Βέβαια, ως λαός, έχουμε το κακο συνήθειο να υπερβάλλουμε στους χαρακτηρισμούς. Τώρα θα μου πείτε, αλήθεια τι σε έπιασε; Σκεφτόμουν πόσες φορές είχαμε χρησιμοποιήσει τη λέξη “ήρωας” για να περιγράψουμε την εμφάνιση ενός παίκτη ή τις αποκρούσεις ενός τερματοφύλακα.

Φύλακας – άγγελος δεν γράφουμε συνήθως; Το μεσημέρι του Σαββάτου συνειδητοποίησα πως και οι δύο χαρακτηρισμοί θα πρέπει να γίνουν το συνώνυμο των γιατρών που έσωσαν τη ζωή του Κρίστιαν Έρικσεν. Όταν ο 29χρονος μέσος της Ίντερ κατέρρευσε στις 16:41 ώρα Ελλάδας, ο χρόνος πάγωσε. Παρακολουθώντας την αναμέτρηση της Δανίας με τη Φινλανδία και όσα διαδραματίστηκαν στην πορεία σοκαρίστηκα βαθιά. Και κυρίως, ανέπνευσα βαθιά όταν έγινε γνωστό, πως ο Δανός είχε τις αισθήσεις και διέφυγε τον κίνδυνο.

Κάπου εκεί ένα δεύτερο σοκ με περίμενε στη γωνία. Ο αγώνας θα συνεχιστεί. Και μάλιστα, οι πρώτες πληροφορίες ανέφεραν πως οι παίκτες ήταν σύμφωνοι. Πώς είναι κάτι τέτοιο δυνατόν; Πριν από μισή ώρα χάριζαν την εικόνα της δεκαετίας, δημιουργώντας ένα τείχος για να προστατέψουν τον συμπαίκτη τους, σε μια πρωτοφανή κίνηση ενσυναίσθησης. Πώς οι ίδιοι άνθρωποι καταδέχονται να μπουν στο χορτάρι για ένα ματς που δεν είχε πια καμία σημασία; Πώς γίνεται να συμφώνησαν ότι θα συνεχίσουν το παιχνίδι;

Δεν χρειάστηκαν παρά 24 ώρες για να μάθουμε την αλήθεια. Η διοργανώτρια έδωσε μόλις τρεις επιλογές στους Δανούς. Παίζετε σήμερα, ή αύριο στις 12 το μεσημέρι ή γνωρίζετε την ήττα στα χαρτιά. Money talks κι ας χαροπάλεψε ένας άνθρωπος, ελάχιστη ώρα πριν σε παγκόσμια θέα. Σκέφτομαι πως ίσως ήταν, με την ασφάλεια που μου παρέχει η απόσταση, μια καλή ευκαιρία οι παίκτες να μην βγουν να παίξουν ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τον ψυχολογικό εκβιασμό που υπέστησαν. Περισσότερο για να διατρανώσουν πως δεν είναι ρομπότ, αλλά άνθρωποι, με σάρκα, οστά και… καρδιά που μπορεί κάποια στιγμή να τους προδώσει εν ώρα «υπηρεσίας»

Δεν το έκαναν εν τέλει και δεν τους κακίζω. Αλλά η ίδια διοργανώτρια που τους εκβίασε να μπουν στο χορτάρι, είναι η ίδια που ανάγκασε τον κάθε Έρικσεν του κορυφαίου επιπέδου να παίζει σερί από πέρσι τον Ιούνιο… Η ίδια που εξωθεί τους αθλητές στα όρια των αντοχών τους, για τον, δικό τους, άρτο και τα, δικά μας, θεάματα…

Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys, αλλά και ολόκληρη την πρώτη σεζόν εδώ.

Photo Credits: Sportime.gr