Το πραγματικό ποδόσφαιρο είναι εδώ…

Γύρω στις 21:05 το βράδυ του Σαββάτου, ο Όλιβερ σφυρίζει για τελευταία φορά στο Γουέμπλεϊ και ο τελικός του Κυπέλλου Αγγλίας μπαίνει στο χρονοντούλαπο. Το Τσέλσι – Λέστερ της 15ης Μαΐου 2021, θα μείνει χαραγμένο ανεξίτηλα στη μνήμη για τα συναισθήματα που πρόσφερε σε όσους το παρακολούθησαν.

Ας τα βάλουμε σε μία σειρά. Ήρθε η ώρα να μπω στο… ρουθούνι του συνοδοιπόρου σε αυτό το ταξίδι. Πώς; Εύκολο… Θα ασχοληθώ με έναν γκολκίπερ!

Σμάιχελ και… Σμάιχελ

Ο Γιάννης Αλυσανδράτος ήταν -και είναι- ο ποδοσφαιριστής του Sports Journeys και μάλιστα αγωνιζόταν κάτω από τα γκολπόστ. Άρα απολύτως λογικά θα περιμένατε από εκείνον μια κριτική για έναν πορτιέρε! Αλλά δεν μπορώ να μην σταθώ στον Κάσπερ Σμάιχελ που κουβαλά ένα όνομα βαρύ σαν ιστορία, κι αυτό ήταν το πρώτο εμπόδιο που έπρεπε να υπερκεράσει για να κάνει καριέρα!

Μόνο μικρό πράγμα δεν συνιστά, να είσαι ο γιος του τεράστιου Πέτερ Σμάιχελ, που οδήγησε τη Δανία στην κορυφή της Ευρώπης το 1992 κι έγινε θεμέλιος λίθος των επιτυχιών της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Κι όμως, ο Κάσπερ Σμάιχελ, όχι μόνο άντεξε, αλλά μετά το Σάββατο, μπορεί να τον κοιτά ευθεία στα μάτια! Όχι μόνο γιατί «έβγαλε» δύο επεμβάσεις υψηλότατου επιπέδου στον τελικό (ειδικά η δεύτερη προς το φινάλε ήταν χάρμα ιδέσθαι), αλλά γιατί στην τροπαιοθήκη του έχει και τα δύο σημαντικότερα τρόπαια του αγγλικού ποδοσφαίρου. Με τη φανέλα της Λέστερ, μιας επαρχιακής ομάδας που μέχρι το 2016, σε 132 χρόνια ιστορίας, είχε μόνο τέσσερις χαμένους τελικούς Κυπέλλου Αγγλίας!

Η νίκη του πραγματικού ποδοσφαίρου

Ο τελικός του Κυπέλλου Αγγλίας, μάς γέμισε με εικόνες. Τα παιχνίδια σε άδεια γήπεδα, το ομολογώ, στις αρχές μου κακοφαίνονταν, ωστόσο στην πορεία τα συνηθίσαμε. Και κάπως έτσι, αρχίσαμε να… εκτιμάμε τις εντολές των προπονητών και τον φυσικό ήχο. Το Σάββατο το βράδυ όμως, το πραγματικό ποδόσφαιρο επέστρεψε. Κόσμος με τα χρώματα της ομάδας του στις κερκίδες, παλμός, ρυθμός και χρώμα μετέτρεψαν τον τελικό σε ένα υπέροχο πάρτι. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο μου έλειψε η φωνή των οπαδών από ένα γήπεδο. Η χαρά, η λύπη, η προσμονή, η αγωνία, το ξέσπασμα, η θλίψη όλα στη συσκευασία μιας κερκίδας 20.000 ανθρώπων στο Γουέμπλεϊ, που χάρισε χρώμα.

Και μαζί, ελπίδα, ό,τι τα δύσκολα πέρασαν και μπροστά μας ανοίγεται η επιστροφή σε ό,τι είχαμε συνηθίσει. Ένα είναι σίγουρο. Μετά από αυτή την περιπέτεια, τίποτα δεν θα πρέπει να λογίζεται ως δεδομένο, κάθε εμπειρία, κάθε εικόνα είναι μοναδική. Κι αυτό, το συνειδητοποιείς όταν το χάσεις…

Last but not least, που λένε και στο Λέστερ. Οι «αλεπούδες» έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα στην European Super League. Το ίδιο το ποδόσφαιρο, ήρθε πολύ γρήγορα να απαντήσει σε όσους πιστεύουν ότι μια κλειστή λίγκα πατρίκειων είναι η απάντηση στο πρόβλημα. Ευτυχώς όχι, μεγάλοι του ποδοσφαίρου… Η λύση είναι να βρούμε περισσότερες Λέστερ να νοστιμίσουν τα βράδια μας, κι όχι περισσότερες Ρεάλ Μαδρίτης. Πιο πολλές βραδιές που ο Δαυίδ στριμώχνει στα σχοινιά τον Γολιάθ χρειάζεται το λαοφιλέστερο των αθλημάτων για να παραμείνει στον θρόνο του…

Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys, αλλά και ολόκληρη την πρώτη σεζόν εδώ.

Photo Credits: lcfc.com