«Πάντα γελαστοί και γελασμένοι»

Τα όσα συμβαίνουν στον Παναθηναϊκό από την στιγμή που ξεκίνησαν οι επίσημες υποχρεώσεις αποτελούν ακόμα ένα παράδειγμα της σύγχρονης αθλητικής παιδείας της χώρας.

Επιτρέψτέ μου να ξεκινήσω με λίγο διαφορετικό τόνο και ύφος. Αλλωστε, έχουμε αναφέρει πολλάκις, τόσο εγώ όσο και ο Μάρκος, ότι το Sports Journeys αποτελεί ένα Μέσο έκφρασης. Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας οι οποίοι μας δίνουν σημαντικά μαθήματα, είτε τους γνωρίζουμε πολύ καιρό είτε όχι. Σε προσωπικό επίπεδο βίωσα μία τέτοια συνθήκη το τελευταίο διάστημα και έμαθα κάτι μέσα από αυτή.

Ζούμε σε μία κοινωνία που μαστίζεται από διαφορών ειδών προβλήματα, όπως η οικονομική κρίση, η ανθρωπιστική κρίση κ.ά. Περισσότερο με ενοχλεί η φτωχοποίηση του ανθρώπινου ήθους και της εντιμότητας. Δεν προσπαθώ να το παίξω life coach ή influencer, για να είμαι ξεκάθαρος. Απέχω από αυτή τη λογική αυτοπροβολής που επιχειρούν διάφοροι συνάνθρωποι, αποσκοπώντας στο κέρδος ή ακόμα χειρότερα την τόνωση της αυτοπεποίθησής τους. Στον προσωπικό μου αξιακό κώδικα η ειλικρίνεια αποτελεί το Α και το Ω.

Αν κάτι λείπει περισσότερο στο παρόν είναι η ικανότητα να λέμε την αλήθεια. Να εκφράζουμε δίχως δισταγμό τα συναισθήματά μας, κάθε μορφής. Αγάπη, μίσος, απέχθεια, έρωτα, θέληση κ.ο.κ. Αν μου δινόταν η δυνατότητα να διαφοροποιήσω ένα στοιχείο του είδους μας μονομιάς, θα ήταν αυτό! Φανταστείτε πόσο πιο «καθαρή» θα γινόταν η συνείδηση του καθενός και κατ’ επέκταση πόσο πιο ξεκάθαρη θα ήταν η εικόνα ενός κοινωνικού συνόλου. Οφείλουμε να σεβόμαστε τον εαυτό μας πρωτίστως και δευτερευόντως εκείνους που μας περιβάλλουν.

Κλείνω αυτή την συναισθηματική εισαγωγή, με έναν δικό μου τρόπο σκέψης: Σε μία κοινωνία που βυθίζεται στο σκοτάδι, το μόνο που μπορείς να της πεις είναι όνειρα γλυκά και να συνεχίσεις μόνος τη δική σου ξεχωριστή πορεία στο φως!

Κεφάλαιο Πογιάτος

Σε προηγούμενο κείμενο, είχα κάνει εκτενή αναφορά στο πόσο σημαντική είναι η υπομονή στον επαγγελματικό αθλητισμό και δη, στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Παναθηναϊκός προέβη σε μία ριζική αναδόμηση του ρόστερ και της φιλοσοφίας του το καλοκαίρι. Εφερε έναν Ισπανό προπονητή, άπειρο, ο οποίος όμως έχει θέληση να δουλέψει και να βάλει το δικό του σημάδι στην ομάδα. Μετά τις δύο πρώτες αγωνιστικές, όλα δείχνουν πώς η προσπάθεια αυτή, θα οδηγηθεί σε «ναυάγιο». Ή μήπως η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη εξ αρχής στα κεφάλια ορισμένων;

Δεν γίνεται να πιστεύεις ότι μέσα σε μερικές εβδομάδες, εν μέσω πανδημίας, είναι εφικτή η ολοκλήρωση ενός τέτοιου πρότζεκτ! Προφανώς, είναι κατανοητή η ανάγκη του κόσμου για θετικά αποτελέσματα, νίκες και ωραίο ποδόσφαιρο, ωστόσο δεν παίζουμε βιντεοπαιχνίδι για να συμβούν όλα αυτά με ένα «κλικ». Ένα αγωνιστικό σχέδιο για να εκπονηθεί και φυσικά για να φέρει αποτελέσματα χρειάζεται χρόνο, δουλειά, μα κυρίως υπομονή.

Δυστυχώς για ακόμα μία φορά γινόμαστε μάρτυρες της ελλιπής αθλητικής –και μη- παιδείας που μας χαρακτηρίζει σε όλα τα επίπεδα. Παρότι βιώνουμε από πρώτο χέρι τις επιπτώσεις, με την πτώση στην βαθμολογία της UEFA, την γενικότερη ανοργανωσιά στον αθλητισμό (υποδομές, ενώσεις, ομοσπονδίες και σία), συνεχίζουμε να αναζητούμε λύτρωση με εντελώς εσφαλμένη στόχευση.

Υ.Γ: Κλείνω με το εξής την ξαφνική βραδινή πολυλογία μου. Στίχοι που σκάρωσε ο Αλκης Αλκαίος, μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος και ερμήνευσε μοναδικά ο Δημήτρης Μητροπάνος, «Στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι, πάντα γελαστοί και γελασμένοι».
Υ.Γ1: Να σέβεστε τον εαυτό σας, να αγαπάτε και να πιστεύετε στους ανθρώπους, όσο δύσκολο και να φαίνεται σήμερα!

Εις το επανιδείν

Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys. Όλόκληρη την πρώτη σεζόν, θα τη βρείτε εδώ.