Παπαπέτρου όπως… Κλάιμπερν;

Πέρασε τον Ρουβίκωνα και υπέγραψε στον Παναθηναϊκό, για να αναλάβει περισσότερες ευθύνες στο παρκέ. Φέτος, πέφτει στους ώμους του βάρος δυσανάλογο, όχι για τον ίδιο, αλλά για οποιοδήποτε παίκτη στο υψηλότερο επίπεδο.

Αγωνίζεται φέτος 34:09. Κανείς άλλος δεν παίζει περισσότερο ως τώρα ανά παιχνίδι. Δεύτερος πίσω του σε λεπτά είναι ο Βασίλιε Μίτσιτς με 33:42. Η διαφορά τους; Ο Σέρβος γκαρντ «αναγκαστικά» παίζει τόσο, όσο ο Λάρκιν μένει στα «πιτς». Όταν ο Αμερικανός επιστρέψει, ο Μίτσιτς θα πάρει πολύτιμες ανάσες και θα επανέλθει η κανονικότητα στα λεπτά του. Ισχύει κάτι τέτοιο για τον Παπαπέτρου;

Δυστυχώς όχι, αφού στην περιφέρεια, οι θέσεις είναι μετρημένες. Πολλώ δε μάλλον, όταν ο Χάουαρντ Σαντ Ρος, αναλώνεται στη θέση «1», ελλείψει άλλων και δεν μπορεί να βοηθήσει στα «φτερά». Ίσως με την έλευση του Μακ -θετικότατος στο ντεμπούτο του-, τα πράγματα αλλάξουν.

Παράλληλα, ο αρχηγός των «πρασίνων» καλείται να κάνει περισσότερες από μία δουλειές, και στις δύο πλευρές του παρκέ. Θα δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του, θα βγουν παιχνίδια για να εκτελέσει ο ίδιος, θα παίξει άμυνα τον καλύτερο περιφερειακό του αντιπάλου και κυρίως θα είναι αυτός που θα πάρει πάντα την μπάλα, όταν το ρολόι κοντεύει να μηδενίσει.

Δεδομένα, όσο καλός αθλητής, όση θέληση κι αν έχει, ο 26χρονος φόργουρντ δεν γίνεται να τα κάνει όλα καλά. Προφανώς δεν είναι θέμα ικανοτήτων, αφού στα περισσότερα ματς της σεζόν είναι, αν όχι ο καλύτερος, ένας από τους καλύτερους της ομάδας και στις δύο πλευρές του παρκέ. Κανένας παίκτης σε αυτό το επίπεδο δεν κυριαρχεί σε κάθε γωνιά του γηπέδου. Ίσως μόνο ο «βιονικός» Κλάιμπερν, αλλά πρόκειται για την εξαίρεση, η οποία μάλιστα έχει και κάμποσους συνοδοιπόρους του ενός εκατομμυρίου τον χρόνο, που θα καλύψουν τα δικά του «κενά αέρος».

Δυστυχώς για τον Παπαπέτρου και τον Παναθηναϊκό, τέτοιες πολυτέλειες δεν εδρεύουν πια στο ΟΑΚΑ. Πλην του -υγιή- Νέντοβιτς ίσως και του Γιώργου Παπαγιάννη που αξίζει ειδική μνεία. Έχασε κιλά, έχει αυτοπεποίθηση και κυρίως θέληση να κάνει στο παρκέ μικρά πράγματα. Τα νούμερά του δεν είναι συντριπτικά ανεβασμένα σε σχέση με πέρσι, αλλά πλέον απειλεί περισσότερο από μέση απόσταση και κυρίως, έγινε το «σκιάχτρο» που χρειαζόταν το κέντρο της ρακέτας των «πρασίνων». Αν παραμείνει στο ίδιο επίπεδο, τότε ίσως να βρήκαν έναν τρίτο πόλο εξαιρετικής ποιότητας στο παρκέ.

ΥΓ1: Έγινε πολύς λόγος για την τελευταία απόφαση του Βόβορα που έδωσε εντολή στον Παπαγιάννη να χάσει την δεύτερη βολή, με το σκορ στο 77-79. Εκ του αποτελέσματος δεν δικαιώθηκε, ωστόσο η απόφαση μοιάζει σωστή. Ακόμα και με το σκορ στο 78-79, δεδομένου ότι θα ευστοχούσε στη βολή ο ψηλός της ομάδας, με 5,8’’ στο ρολόι, θα έπρεπε να γίνει φάουλ και εν συνεχεία -στην καλύτερη με 4,5’’-, οι «πράσινοι» να εκτελέσουν διασχίζοντας όλο το γήπεδο, ελλείψει τάιμ άουτ. Δύσκολα πράγματα…

Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys. Όλόκληρη την πρώτη σεζόν, θα τη βρείτε εδώ.

Photo Credits: euroleague.net