Περικλής Ηλίας: Η συντροφιά του βουνού

Μερικές εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, ο Περικλής Ηλίας μιλάει στο Sports Journeys για την εμπειρία του εκεί και όχι μόνο.

Ο Περικλής Ηλίας κατάφερε να ολοκληρώσει την απαιτητικότερη Ολυμπιακή διαδρομή στην ιστορία της ορεινής ποδηλασίας (35^ος). Πρόκειται για ένα αγώνισμα εντελώς διαφορετικό σε σύγκριση με τον δρόμο, αφού στο mountain bike τα λάθη δεν συγχωρούνται. Μεγαλύτερο παράδειγμα η πτώση του σπουδαίου Ολλανδού, Ματιέ Φαν Ντερ Πουλ, που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει.

Για τον 14 φορές πρωταθλητή Ελλάδας στο cross country (XCO), η παρουσία στο Τόκιο ήταν η δεύτερη σε επίπεδο Ολυμπιακών Αγώνων, μετά το Λονδίνο. Μάλιστα, θα μπορούσαν να είναι τρεις οι προκρίσεις, αφού το 2016 εξασφάλισε το εισιτήριο για το Ρίο, αλλά λόγω προβλήματος υγείας το παραχώρησε στον Δημήτρη Αντωνιάδη.

«Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ένα δώρο για τους αθλητές. Πρόκειται για μία μεγάλη γιορτή, ειδικά στην προ covid εποχή. Πάντως, ακόμα και τώρα, το συναίσθημα που σου δημιουργούν είναι μοναδικό και σίγουρα δεν αποτυπώνεται με λέξεις. Αγωνιστικά, νομίζω ότι αντιμετωπίσαμε την δυσκολότερη διαδρομή ορεινής ποδηλασίας σε επίπεδο Ολυμπιακών Αγώνων. Δοκίμασε τις αντοχές όλων, αλλά και την τεχνική. Επί της ουσίας δεν υπήρχε κάποιο ομαλό σημείο μετάβασης, ενώ σε συνδυασμό με την ζέστη και τα υψηλά ποσοστά υγρασίας ο βαθμός δυσκολίας ανέβηκε ακόμα περισσότερο».

Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο 35χρονος ποδηλάτης από την Αθήνα πίσω στο 2012 κατέκτησε την φανέλα του Παγκόσμιου Πρωταθλητή στο marathon. Μία τεράστια επιτυχία για την ελληνική ποδηλασία, όπως και το γεγονός ότι βρίσκεται στην κορυφαία 5άδα του κόσμου με νίκες σε επίσημους αγώνες mountain bike (54 είτε Cross Country Olympic είτε Marathon).

Ο Περικλής Ηλίας αγωνίζεται σταθερά στο εξωτερικό από το 2008 με την φανέλα της ιταλικής DTM Racing (πρώην Protek, εξαίρεση η σεζόν 2017-18), παρέα με τον Κύπριο πρωταθλητή Ανδρέα Μιλτιάδη. Μάλιστα, έχει καταγράψει παρουσίες σε σημαντικά ποδηλατικά γεγονότα σε Γερμανία, Ελβετία, Ιταλία κ.ά.. Φυσικά, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Εθνικής Ομάδας Ορεινής Ποδηλασίας.

 «Στους αγώνες που μετέχω θέλω να παρουσιάζω την καλύτερη εκδοχή μου, ειδικά όταν φοράω την φανέλα της Εθνικής ομάδας. Δεν με νοιάζει ποτέ η κατάταξη, διότι αν τα πόδια σου είναι 100% καλά, θα έρθει και το αποτέλεσμα. Οι τίτλοι στο δικό μου θυμικό είναι ήσσονος σημασίας, σε αντίθεση με τις εμφανίσεις. Στο Τόκιο δεν συνέβη αυτό, παρότι προσπάθησα για το καλύτερο τιμώντας το Εθνόσημο. Δεν είμαι ικανοποιημένος από την συνολική παρουσία».

Παρά τα θετικά αποτελέσματα που είχε στο μεταβατικό διάστημα από το 2016 έως το 2021, χρειάστηκε μία νίκη της τελευταίας στιγμής για να βρεθεί στην Ιαπωνία. Ποια ήταν αυτή; Το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Cross Country Olympic που φιλοξενήθηκε στην Ξάνθη.

«Δεν θα σταθώ ιδιαίτερα σε αυτό το γεγονός. Αποτελεί παραγοντικό ατόπημα και θεωρώ είτε εγώ πήγαινα στο Τόκιο είτε ο Αντωνιάδης, την ίδια επίδραση θα είχε. Το κακό είναι ότι δεν μπορέσαμε να είμαστε ήρεμοι, υπήρχε μία διαρκής ένταση και αυξημένο άγχος. Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί δικαιολογία, άλλωστε σαν άνθρωπος και σαν αθλητής τις απεχθάνομαι».

Εκτός από την ηρεμία και την ευεργετική μοναξιά του βουνού, ο Περικλής συμμετέχει με ιδιαίτερη επιτυχία και στην ποδηλασία δρόμου. Στο παλμαρέ του βρίσκονται δύο φανέλες πρωταθλητή αντοχής (2007, 2020), πρωτιά σε ετάπ του πάλαι ποτέ δυνατού Γύρου Ελλάδας και κάμποσες συμμετοχές σε διεθνείς γύρους σε όλο τον κόσμο!

Επιπροσθέτως έχει φορέσει τη φανέλα των δύο εκ των τριών continental ομάδων που δημιουργήθηκαν στην χώρα μας. 2007 και 2008 στην Technal Kastrο, ενώ από το 2011 έως το 2014 στην SP Tableware, δίπλα σε σπουδαία ονόματα της ελληνικής ποδηλασίας, όπως ο Ιωάννης Ταμουρίδης και ο Βασίλης Αναστόπουλος. Τα τελευταία χρόνια αγωνίζεται με τον αγαπημένο του σύλλογο Κρόνο Νίκαιας.

«Ο δρόμος μου αρέσει και θεωρώ ότι είναι πιο κοντά στα ποδηλατικά χαρακτηριστικά μου. Η αντοχή είναι το δυνατό μου χαρτί, γι’ αυτό τον λόγο ξεχωρίζω στις διαδρομές με περισσότερα υψομετρικά. Επίσης, η ομαδικότητα είναι ένα στοιχείο που λατρεύω στον δρόμο. Η αλληλοϋποστήριξη στον αγώνα, ο χαβαλές με τους συναθλητές στην προπόνηση. Στο mountain είσαι ρομπότ και οφείλεις να λειτουργείς κατ’ αυτό τον τρόπο. Δεν σηκώνει λάθη, σε αντίθεση με τον δρόμο, που μία άσχημη μέρα μπορεί να περάσει αναίμακτα».

Έχοντας ξοδέψει περισσότερη από μία δεκαετία σε επαγγελματική ομάδα στο εξωτερικό, ήταν αναπόφευκτο να μην πάει η κουβέντα στην σύγκριση Ελλάδας-Ευρώπης.

«Βρισκόμαστε σε άλλη σελίδα σε σχέση με το εξωτερικό. Δυστυχώς δεν υπάρχει οργανωμένη βοήθεια και υποστήριξη, σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο. Για να πάρεις κάποια πράγματα πρέπει να φτάσεις στην κορυφή, πριν δεν γίνεται τίποτα. Το μόνο καλό είναι πως όσο υπάρχουν παιδιά με τρέλα για το ποδήλατο και πείσμα, θα πηγαίνουν μπροστά και θα κερδίζει κάποια πράγματα το εγχώριο στοιχείο. Προσωπικά κάνω ποδήλατο γιατί το γουστάρω. Ούτε για τα λεφτά ούτε για την δόξα. Αν τα δύο παραπάνω αποτελούσαν κριτήριο επιλογής, θα είχα σταματήσει. Άλλωστε οι ήττες που έχω γνωρίσει στην ζωή μου, είναι περισσότερες από τις νίκες».

Αφουγκραζόμενος την συναισθηματική κατάσταση του Πέρι –όπως είναι το παρατσούκλι του- και έχοντας κατά νου την συζήτηση με τον Πολυχρόνη Τζωρτζάκη λίγες μέρες νωρίτερα, δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό να τον ρωτήσω γιατί επέλεξε την αγωνιστική ποδηλασία, γνωρίζοντας τις δυσκολίες.

«Δεν το έχω αποσαφηνίσει ακόμα μέσα μου. Σίγουρα, η ποδηλασία με κάνει να αισθάνομαι καλά και με γεμίζει συναισθηματικά. Αν σταματήσω να αισθάνομαι έτσι, πιθανότατα θα έχει φτάσει το πλήρωμα του χρόνου και το τέλος της καριέρας μου. Βέβαια, θα μοιραστώ κάτι που δεν το έχω πει δημόσια στο παρελθόν. Αν δεν έκανα ποδήλατο θα ασχολούμουν με το σκι αντοχής. Είναι κάτι που με εξιτάρει εξίσου».

Πολλά νεαρά παιδιά που ασχολούνται με την ποδηλασία σε παρακολούθησαν στην τηλεόραση κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Ποια είναι η συμβουλή σου.

«Το ποδήλατο και γενικότερα ο αθλητισμός είναι ένα σχολείο, που σου μαθαίνει πράγματα για την ζωή. Από την διαχείριση της επιτυχίας και της αποτυχίας, έως την καθημερινή πάλη για την εκπλήρωση των στόχων σου. Θεωρώ σημαντικό σε όλο αυτό το ταξίδι να διατηρούν ακέραιο το ήθος τους και να μένουν πάντα στα πλαίσια του ευ αγωνίζεσθαι. Πρωτίστως γιατί στις εποχές που ζούμε, ένας ακέραιος χαρακτήρας είναι πιο χρήσιμος στην κοινωνία από ένα ζευγάρι δυνατά πόδια. Δευτερευόντως διότι ο αθλητισμός αποτελεί μία ευχάριστη νότα της καθημερινότητας και τίποτα παραπάνω».

Φτάνοντας στο κλείσιμο μίας δίωρης συζήτησης, δεν έλλειψε και η απαραίτητη ευχή.

«Εύχομαι να βρεθούν περισσότεροι άνθρωποι που θα στηρίξουν την ποδηλασία με ειλικρίνεια και αμόλυντη αγάπη. Είναι ένα υπέροχο άθλημα, με ρίζες από την παιδική μας ηλικία. Για τα παιδιά θα ήθελα να πω, μην σας ενδιαφέρει το αποτέλεσμα και η δόξα, απολαύστε κάθε πεταλιά».

Από την πλευρά μας θα θέλαμε να ευχηθούμε καλή συνέχεια στις αγωνιστικές υποχρεώσεις του Περικλή Ηλία και ό,τι καλύτερο στην ζωή του.

Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys, αλλά και ολόκληρη την πρώτη σεζόν εδώ.

Εις το επανιδείν

Photo Credits: Hellenic-Cycling.gr , Nassos Triantafyllou , Sports-ΕΡΤ