Το κληροδότημα της Φώφης Γεννηματά

Η Φώφη Γεννηματά έφυγε από την ζωή, χαρίζοντας μας μία οπτική γωνία που έχουμε ανάγκη να εξετάσουμε.

Οι αράδες που ακολουθούν δεν αποτελούν κάποιου τύπου επικήδειο, στην τέως αρχηγό του Κινήματος Αλλαγής και επί σειρά ετών στελέχους του ΠΑΣΟΚ. Άλλωστε δεν υπήρξα ποτέ υποστηρικτής τούτης της πολιτικής κουλτούρας. Το κείμενο αυτό γράφεται με συναισθηματική φόρτιση, για τον χαμό ενός νέου ανθρώπου από την ρημάδα την «αρρώστια».

Η Φώφη Γεννηματά φεύγοντας για το δικό της νέο ταξίδι, μας αφήνει παρακαταθήκη ένα πολύ ιδιαίτερο και συνάμα σημαντικό μάθημα. Η ζωή θέλει γενναιότητα και όχι φόβο. Σε όλες τις εκφάνσεις της και ανεξαρτήτως πολιτικού υπόβαθρου. Η ίδια υπηρέτησε τον παραπάνω σκοπό μέσα από την διαχείριση του προβλήματός της, αλλά και της πολιτικής στάσης της.

Τη ζωή, λοιπόν, πρέπει να την αρπάζεις από τα μαλλιά. Άλλωστε, αποδεδειγμένα κανένας δεν μπορεί να προβλέψει πόσο χρόνος του μέλλει πάνω σε αυτό τον πλανήτη. Δυστυχώς ή ευτυχώς, όπως το βλέπει κάποιος, είμαστε αναλώσιμοι και περαστικοί. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο καλύτερα θα περνάμε και θα βελτιώνουμε την κοινωνία μας.

Είναι μία καλή ευκαιρία να σταθούμε μπροστά από τον καθρέφτη. Έχετε αναρωτηθεί πόσο χρόνο σπαταλάμε για ζητήματα ήσσονος σημασίας; Η απάντηση είναι λίγο πολύ γνωστή και ίσως όχι τόσο ευχάριστη. Μάλιστα, είναι τέτοια η λειτουργία του μυαλού μας, που θα επιχειρήσει να την ωραιοποιήσει.

Καταπιάνομαι λίγο από την τελευταία λέξη. Έχουμε φτάσει σ’ ένα σημείο, όπου προσπαθούμε να στρογγυλεύουμε διαρκώς καταστάσεις. Πόσο λείπει η ευθύτητα στις κουβέντες και στις πράξεις, στην καθημερινότητά μας. Ο αξιακός κώδικας κρύβει μονάχα δύο λέξεις, χρήμα και ικανοποίηση! Μάλιστα, δίχως να υπολογίσει κανένας τις επιπτώσεις…

Αν κάτι λείπει περισσότερο στο παρόν είναι η ικανότητα να λέμε την αλήθεια, ακόμα και στον ίδιο μας τον εαυτό. Να εκφράζουμε δίχως δισταγμό τα συναισθήματά μας, κάθε μορφής. Αγάπη, μίσος, απέχθεια, έρωτα, θέληση κ.ο.κ. Αν μου δινόταν η δυνατότητα να διαφοροποιήσω ένα στοιχείο του είδους μας μονομιάς, θα ήταν αυτό!

Φανταστείτε πόσο πιο «καθαρή» θα γινόταν η συνείδηση του καθενός και κατ’ επέκταση πόσο πιο ξεκάθαρη θα ήταν η εικόνα ενός κοινωνικού συνόλου. Οφείλουμε να σεβόμαστε τον εαυτό μας πρωτίστως και δευτερευόντως εκείνους που μας περιβάλλουν. Η Φώφη Γεννηματά μέσα από την δική περιπέτεια και εν τέλει τον θάνατό της μας αφήνει αυτή την παρακαταθήκη.

Ζήσε έντονα την κάθε στιγμή, με ειλικρίνεια και σεβασμό. Μην φοβηθείς ποτέ να υψώσεις ανάστημα, ακόμα και απέναντι σε μία αρρώστια που στην πλειονότητα των περιπτώσεων ξέρεις ότι είσαι χαμένος. Στάσου μπροστά στον καθρέφτη, αντίκρισε την αλήθεια και προσπάθησε να την επικοινωνήσεις. Κάπως έτσι, ίσως καταφέρουμε να κάνουμε ένα βήμα μπροστά.

Εις το επανιδείν

Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys, αλλά και ολόκληρη την πρώτη σεζόν εδώ.

Photo Credits: Ethnos