Απόδειξη ανωτερότητας και βάθους

Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε με τη φόρα που του χαρίζει η εξέδρα και τα τρικ του Πρίφτη να καλύψει το χάντικαπ ποιότητας του ρόστερ, αυτή τη φορά όμως, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε απείρως πιο έτοιμος. Από μνήμης, δεν μπορώ να θυμηθώ ντέρμπι Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός, στο οποίο οι «κόκκινοι» να προηγούνται και στα 40 λεπτά, ελέγχοντας πλήρως την κατάσταση. Ακόμα και το 49-69 της 27^ης Μαρτίου 1997, ήρθε με τους «ερυθρόλευκους» να μπαίνουν νωθρά στο ματς, μένοντας πίσω με 9 στο ξεκίνημα (13-4).

Κλειδί η άμυνα ξανά

Επιστρέφοντας στο παρόν, η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα επιβλήθηκε με 19 πόντους, αλλά παραλίγο να πέσει στην ίδια παγίδα, την οποία έστησε ο Παναθηναϊκός και στο αντίστοιχο ματς του πρωταθλήματος. Ειδικά στο τρίτο δεκάλεπτο, όταν οι φιλοξενούμενοι έριχναν «άσφαιρα» από την περιφέρεια και  ο κόουτς Μπαρτζώκας αναγκαζόταν να τραβήξει στον πάγκο τον Τάιλερ Ντόρσεϊ, ο οποίος επιδόθηκε περισσότερο σε… hero ball και λιγότερο σε οργανωμένο μπάσκετ.

Σε συνδυασμό με το κάκιστο ποσοστό των Λαρεντζάκη, Γουόκαπ και Παπανικολάου, οι οποίοι σούταραν 1/14 από τα 6.75, βραχυκύκλωσαν την επίθεση της ομάδας. Το γεγονός συνήθως φέρνει αποπροσανατολισμό και στην άλλη μεριά του παρκέ, αλλά η άμυνα των Πειραιωτών φέτος, παίρνει σταθερά καλό βαθμό. Στην πραγματικότητα, πλην του έξοχου ΜακΚίσικ (18 πόντοι με 6/11 εντός παιδιάς), που μίλησε όταν άπαντες «κόλλησαν», το κλειδί για την επικράτηση δεν ήταν άλλο από την αμυντική προσήλωση. Με προίκα το +13 του ημιχρόνου, η άμυνα κράτησε όρθιο τον Ολυμπιακό στο Μαρούσι, στο διάστημα που… ξέβαψε το σίδερο από τη στεφάνι, κοπανώντας εκεί την μία μπάλα μετά την άλλη. Τρανό παράδειγμα, οι άμυνες που βγήκαν τόσο στο τέλος της τρίτης περιόδου, όσο και στο ξεκίνημα της 4^ης , όταν, μάταια, ο Παναθηναϊκός έψαχνε το σουτ που θα τον έφερνε στο «Χ» ή μια ανάσα από το προσπέρασμα (51-54).

Κάπου εκεί, εμφανίστηκε ο Σακ ΜακΚίσικ, για να γράψει το 51-57, πριν απαντήσει άμεσα ο Νέντοβιτς. Αυτό το σημείο ήταν και το μοναδικό, στο οποίο ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να γυρίσει τούμπα το μομέντουμ του ντέρμπι, αλλά πνίγηκε στην άμυνα του Ολυμπιακού, μένοντας άσφαιρος για δύο και κάτι λεπτά. Το διάστημα αποδείχθηκε υπεραρκετό για να βρουν την αυτοκυριαρχία τους οι «ερυθρόλευκοι», μπαίνοντας στην τελική ευθεία από τη θέση του οδηγού…

Δεν του λείπει η μαχητικότητα, αλλά το βάθος

Την ώρα που ο «αιώνιος» αντίπαλος είχε την πολυτέλεια να αφήσει με DNP τον Λιβιό Ζαν Σαρλ και τον Μιχάλη Λούντζη, μοιράζοντας τον χρόνο σε δέκα παίκτες, ο Δημήτρης Πρίφτης, κλήθηκε να βγάλει ένα ματς υψηλού ρυθμού, στην ουσία με επτά.

Καβαδάς, Αβδάλας, Μαντζούκας δεν πάτησαν παρκέ, ενώ Έβανς και Πέρι, πήραν μαζί ένα αγωνιστικό δεκάλεπτο. Κάπως έτσι, ο Νέντοβιτς έμεινε 32 λεπτά στο παρκέ, όσα και ο Γουάιτ στο «4», με τον Παπαπέτρου να γράφει 29:12 και τον εκπληκτικό Γιώργο Παπαγιάννη 36:52. Ολογράφως, τριάντα έξι λεπτά και πενήντα δύο δευτερόλεπτα, στο υψηλότερο επίπεδο, ένα κορμί που βλέπει τον κόσμο από τα 2,20.

Ο «πύργος» του Παναθηναϊκού αποδείχθηκε ο βασικός πυλώνας για την ανταγωνιστικότητα των «πρασίνων» στο ντέρμπι. Τέλειωσε το ματς με 14 πόντους, 11 ριμπάουντ και κυρίως 5 κοψίματα, μετατρέποντας σε «ναρκοπέδιο» την ρακέτα της ομάδας του. Η δική του παρουσία στο «ζωγραφιστό», ανάγκασε τον Ολυμπιακό να επιδοθεί σε ένα μπαράζ σουτ τριών πόντων, επιτρέποντας στην ομάδα του να επιστρέψει από το -13.

Στην τελική ευθεία του ματς, τόσο ο ίδιος, όσο και ο Νέντοβιτς (17 πόντοι, 7 ασίστ) κυνηγούσαν χίμαιρες, όντες ξέπνοοι, την ώρα που οι αντίπαλοι έφερναν φρέσκα πνευμόνια από τον πάγκο. Κανείς δεν μπορεί, ούτε καν να υπονοήσει, πως ο Παναθηναϊκός δεν πάλεψε το ματς, αφού ακόμα κι οι όσοι έμειναν σε ρηχά νερά (Παπαπέτρου, Μέικον), έδωσαν ό,τι είχαν στο παρκέ, κάνοντας όποια δουλειά, μικρή ή μεγάλη του ζητήθηκε.

Η απουσία του Σαντ Ρος προφανώς κι έπαιξε ρόλο, καθώς έλειψε ένας από τους εγκεφάλους της ομάδας στο παρκέ, τόσο στην άμυνα, όσο και στην οργάνωση. Με τον Κουβανό διαθέσιμο, ίσως η περιφερειακή γραμμή να διατηρούσε ένα κομμάτι της φρεσκάδας της στο φινάλε. Ωστόσο, το μεγάλο πρόβλημα του Παναθηναϊκού, είναι το βάθος στην frontcourt, με δεδομένο ότι ο κόουτς Πρίφτης εμπιστεύεται μόνο τους Παπαγιάννη, Γουάιτ. Οι δυο τους δημιουργούν ένα δίδυμο εξαιρετικής ποιότητας, αλλά πίσω τους, οι λύσεις δεν αρκούν ούτε αριθμητικά, ούτε ποιοτικά. Όσο αντέχουν, ο Παναθηναϊκός θα εμφανίζεται ανταγωνιστικός. Όταν κουράζονται, λείπουν, δεν τροφοδοτούνται σωστά,  ή βρίσκονται απλά σε μέτρια βραδιά, οι «πράσινοι» θα μετατρέπονται σε ένα σύνολο με ελάχιστες λύσεις κάτω από τις ρακέτες…

Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys, αλλά και όλα τα επεισόδια των δύο κύκλων, εδώ.

Photo Credits:EuroLeague.net