«Αγαπημένο μου ποδόσφαιρο»

Αν σου δινόταν η ευκαιρία να στείλεις μία επιστολή στο αγαπημένο σου άθλημα, πώς θα ήταν αυτή; Σας παραθέτω τη δική μου, η οποία συντάχθηκε –και φυλάχθηκε για αρκετό καιρό- σε μία στιγμή απέχθειας για τα όσα διαδραματίζονται στην Super League και γενικότερα στον ελληνικό ποδόσφαιρο.

Αγαπημένο μου ποδόσφαιρο,

Θυμάμαι την πρώτη φορά που μπήκα στο γήπεδο με τον πατέρα μου και είχα την πρώτη ουσιαστική επαφή μαζί σου. Παρακολουθήσαμε την αναμέτρηση ΑΕΚ – Πανιώνιος 2-0, ένα κρύο απόγευμα του Νοεμβρίου στο «Νίκος Γκούμας». Σε ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή, από τον πανηγυρισμό του Ντέμη για το γρήγορο γκολ, την έκρηξη του Ατματσίδη έπειτα από επέμβαση στα τελευταία λεπτά και για όλα αυτά τα συναισθήματα που μου πρόσφερες.

Εκτοτε δεν σταμάτησα να σε υπηρετώ, να σ’ αγαπώ και να σ’ ακολουθώ σε όλες τις διαδρομές που άνοιγες. Αρχικά ως ερασιτέχνης αθλητής και αργότερα ως δημοσιογράφος. Πάντα, με άξονα τον κώδικα αξιών που παρέχει ο αθλητισμός –όχι με τα εν Ελλάδι δεδομένα- και το συναίσθημα, που τόσο απλόχερα προσφέρεις.

Κάπου εδώ όμως φτάνει το τέλος της σχέσης μας. Σε αυτό το σημείο μπαίνει μία κόκκινη γραμμή, που λένε και οι πολιτικοί ηγέτες εσχάτως. Είμαι 28 χρονών και έχω αηδιάσει από την σήψη την οποία έχεις υποστεί. Αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να σε γιατρέψω πια, ούτε εγώ ούτε οι εκατοντάδες νέοι που αντιλαμβάνονται με διαφορετικό τρόπο το ποδόσφαιρο, σε σύγκριση πάντα με το υπάρχον καθεστώς. ΒΑΡΕΘΗΚΑ να ξύνω τον πάτο του βαρελιού, αντιλαμβανόμενος πως πάει και πιο κάτω, επειδή μία μικρή μερίδα εύρωστων οικονομικά παραγόντων το επιθυμεί.

ΒΑΡΕΘΗΚΑ, να αλλάζω ρότα για να μην ακολουθώ τη γραμμή που χαράζουν οι «δυνατοί» και διαρκώς να προσκρούω πάνω της. ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ να ακούω για εξυγίανση. Πόσο τίμιο μπορεί να είναι ένα πρωτάθλημα, όταν ο αθλητισμός της χώρας μετατρέπετε σε παραγοντικό πρωταθλητισμό; Πόση «αλήθεια» αντέχει το σύστημα που ανάλογα με τα συμφέροντα αλλάζει χρώμα ως άλλος χαμαιλέοντας;

ΠΩΣ το δικό μου το συνάφι να εκτελέσει ορθά το λειτούργημά του, όταν ένα κείμενο-ρεπορτάζ μπορεί να τον αφήσει άνεργο σε μία… θετική έκβαση, διότι έχουμε δει πολλά να συμβαίνουν ανά διαστήματα (ξυλοδαρμοί, απειλές κατά οικογενειών, εκβιασμοί κ.ά).

Η ενασχόλησή μου μαζί σου, ολοκληρώνεται εδώ. Ότι δεν λύνεται, κόβεται λένε. Από την στιγμή που δεν μπορώ να λύσω το πρόβλημά σου ή για να το θέσω ορθά, δεν μου επιτρέπεται να το λύσω, τότε το κόβω.