Γιατί αν γλιτώσει το παιδί…

Όσο περνούν οι μέρες, τόσο κάθεται η σκόνη και η στάχτη στην Αττική, την Πελοπόννησο και την Εύβοια. Το μέγεθος της καταστροφής που έπληξε την Ελλάδα στο τέλος Ιουλίου και τις αρχές Αυγούστου, συνιστά τη μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή στην ιστορία της.

«Ες δε τα έσχατα νουσήματα αι έσχαται θεραπείαι ες ακριβείην, κράτισται» είχε γράψει εκατοντάδες χρόνια πριν ο Ιπποκράτης, με τους Αμερικανούς να το μετατρέπουν στο πιο εύπεπτο, «Desperate times, calls desperate measures». Στον πατέρα της Ιατρικής ανήκει και το «Κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν». Αμφότερα τα αποφθέγματα μπορεί να γεννήθηκαν εδώ, αλλά μοιάζει αδύνατο να βρουν εφαρμογή σε αυτόν τον τόπο.

Με την στάχτη ακόμα να πλανάται στον αέρα, ξεκίνησε η μάχη του «ναι, αλλά». Το αγαπημένο σπορ των Ελλήνων. «Ναι, αλλά δεν θρηνήσαμε θύματα». «Ναι, αλλά κάηκε όλη η  Εύβοια». «Ναι, αλλά δεν γινόταν να πετούν όλα μαζί». «Ναι, αλλά τα μέσα καταστολής μιας πυρκαγιάς ενισχύθηκαν φέτος».

Τα γνωστά και μη εξαιρετέα. Άπαντες, ένθεν κι ένθεν επιδίδονται είτε σε κυνήγι μαγισσών, είτε αναζητούν την κολυμπήθρα του Σηλωάμ, για να ξεπλύνουν παλιές ή νέες αμαρτίες. Φυσικά, το «προλαμβάνειν» του Ιπποκράτη βρίσκεται πάντα στην ημερήσια διάταξη. Θεωρητικώς, διότι πρακτικώς, φοβάμαι, πλημμύρες και νέες φωτιές είναι προ των πυλών.

Μέσα στη μαυρίλα όμως, ξεπρόβαλε και μια αχτίδα φωτός. Είδα τον Πρωταθλητή και πολυτιμότερο των τελικών του NBA να νοικιάζει δωμάτια για τους πυρόπληκτους. Είδα την ασημένια Ολυμπιονίκη, Εθνική ομάδα του Πόλο των Ανδρών, να ζητά συγγνώμη που χαίρεται και να προσφέρει μισό από το πριμ της σε όσους το έχουν ανάγκη. Είδα έναν μπασκετμπολίστα να βοηθά ως εθελοντής στο μέτωπο της φωτιάς στην Εύβοια. Είδα μια εθελόντρια να βοηθά εξίσου στο μέτωπο, την ώρα που το σπίτι της καιγόταν σε άλλο σημείο. Είδα μια ομάδα από gamers να μαζεύει 350.000€, αποδεικνύοντας ότι οι νέοι έχουν ηθική πυξίδα. Είδα, εκατοντάδες ψυχές να συντονίζονται στις πλατείες για να μαζέψουν τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, αποδεικνύοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο. Και σίγουρα κάποιους θα ξέχασα, συγχωρήστε με.

Κυρίως, είδα τα πραγματικά role models να βγαίνουν μπροστά, δείχνοντας τον δρόμο. Όχι σε επιδείξεις νεοπλουτισμού και «ξεβλαχέματος», αλλά σε αληθινές πράξεις αλληλεγγύης και αγάπης. Οι δικές τους πράξεις είναι το παράδειγμα για να γλιτώσει το παιδί, μέσα από τις πράξεις τους υπάρχει ελπίδα ακόμα…  

Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys, αλλά και ολόκληρη την πρώτη σεζόν εδώ.