Χουάν Χοσέ Φλοριάν: Πηγή δύναμης και θαυμασμού

Όταν τα «δεδομένα» της ζωής παύουν να λογίζονται ως τέτοια, θυμήσου το παράδειγμα του Κολομβιανού ποδηλάτη, Χουάν Χοσέ Φλοριάν.

Η Κολομβία χρειάστηκε να διανύσει 52 χρόνια εμφύλιας εξέγερσης για να επιτευχθεί η αναγνώριση ενός ελεύθερου και ανεξάρτητου κράτους. Ενδεικτικό αυτού, ο χαρακτηρισμός ως ο μακροβιότερος πόλεμος με εμφύλιο χαρακτήρα στη Νότιο Αμερική και στην ιστορία όλων των εθνών. Η οριστική λήξη του επήλθε το 2016, όμως άφησε πίσω του 200.000 νεκρούς, στην πλειονότητα τους άμαχος πληθυσμός.

Τα χάμπουργκερ που παραλίγο να τον σκοτώσουν

Ο Χουάν Χοσέ Φλοριάν αποφάσισε να καταταγεί στις κυβερνητικές ένοπλες δυνάμεις σε ηλικία 18 ετών, έχοντας ξεφύγει από τις FARC που τον άρπαξαν από την οικογένειά του σε μικρή ηλικία, μαζί με ακόμα 6.000 παιδιά. Τότε ξεκίνησε και το ταξίδι του στον εμφύλιο της Κολομβίας.

Το 2011 κατά την διάρκεια μίας σύντομης άδειας, επισκέφτηκε την μητέρα του για να δειπνήσουν μαζί. Ο νεαρός τότε Κολομβιανός βγήκε από το σπίτι για να αγοράσει χάμπουργκερ, όταν είδε στο κατώφλι του σπιτιού έναν μικρό σάκο. Έσκυψε να δει τι είναι και… μπουμ!

Οι Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις ήθελαν να τιμωρήσουν την κα. Βαλένσια για την μη καταβολή των χρημάτων προστασίας, όπως και όλο το χωριό, αλλά βρήκαν λάθος αποδέκτη. Αποτέλεσμα της έκρηξης, ο Χουάν να χάσει τα δύο του χέρια, το δεξί του πόδι και το ένα μάτι, ενώ για πολύ καιρό η ακοή του ήταν προβληματική.

Σύμφωνα με τον αδελφό του, που τον μετέφερε στο νοσοκομείο φλεγόμενο, εκείνη την στιγμή τον εκλιπαρούσε να τον σκοτώσει! Φυσικά, δεν υπέκυψε παρά την ανατριχιαστική εικόνα, χαρίζοντάς του την ζωή και μία δεύτερη ευκαιρία.

«Στην ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο και εκείνη η μέρα μου το απέδειξε με τον πιο σκληρό τρόπο. Άλλαξα εντελώς τρόπο προσέγγισης της καθημερινότητας και της ζωής μου. Μου έκλεψαν τα νιάτα, την παιδικότητα, τα μέλη του σώματος μου, αλλά όχι την ψυχή μου»

Η επαναφορά μέσα από τον αθλητισμό

Ο 38χρονος ποδηλάτης, πέρασε 12 μέρες σε κώμα, περίπου ενάμιση μήνα σε μονάδα εντατικής θεραπείας και αρκετούς ακόμα μήνες στο νοσοκομείο. Δέκα χρόνια μετά το τραγικό συμβάν, ο «Mochoman» δηλώνει χαρούμενος για εκείνη την ημέρα, καθώς του φανέρωσε το πραγματικό νόημα της ζωής σύμφωνα με τα λεγόμενά του.

Έπειτα από μία μακρά περίοδο αποκατάστασης κατάφερε να δημιουργήσει μία νέα καθημερινότητα. Κομβικό ρόλο σε αυτό, διαδραμάτισε η σύζυγός του και η οικογένειά του. Σταδιακά ξεκίνησε να αθλείται, με την κολύμβηση να έχει ευεργετική δράση στο σώμα του, σύμφωνα με τον ίδιο. Μάλιστα, σημείωσε επιτυχίες σε Εθνικά Πρωταθλήματα και Διεθνείς διαγωνισμούς, στην πεταλούδα.

Παράλληλα, τελειώνει το σχολείο, ξεκινάει την φοίτηση στο πανεπιστήμιο, παίρνοντας πτυχίο στην ψυχολογία. Κάπου εκεί, του γεννήθηκε η επιθυμία συμμετοχής στους Παραολυμπιακούς Αγώνες και το χρυσό μετάλλιο. Τότε ανακάλυψε την ποδηλασία, με την συνεισφορά των Ενόπλων Δυνάμεων.

Το καθοριστικό δώρο της αεροπορίας

Πίσω στο 2017, μηχανικοί της πολεμικής αεροπορίας της Κολομβίας, σχεδίασαν και δημιούργησαν ένα ποδήλατο από carbon στα μέτρα του Χουάν Χοσέ Φλοριάν. Μάλιστα, τοποθέτησαν σε αυτό ειδικά γρανάζια και πετάλια, ούτως ώστε να μπορεί να δίνει το μάξιμουμ των δυνατοτήτων του. Οι ταχύτητες αλλάζουν με το στόμα, ενώ τα φρένα δουλεύουν με την κίνηση των γοφών.

Πλέον, είναι ο μοναδικός Κολομβιανός που συμμετέχει στην κατηγορία C1 και λαμβάνει μεγάλη υποστήριξη από την Movistar (χορηγός και στην αρχαιότερη ομάδα του World Tour). Προπονείται καθημερινά τέσσερις ώρες πάνω στο ποδήλατο που κατασκευάζει ειδικά για εκείνον η Scott, ενώ στο πρόγραμμά του υπάρχουν βάρη και κολύμβηση.

Μεγάλος του στόχος είναι η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Τόκυο και κατά τα λεγόμενά του, θα το πάρει όποτε και αν γίνουν οι Αγώνες.

«Η χώρα ξόδεψε μισό αιώνα σε έναν εσωτερικό πόλεμο, που άφησε πολλά τραύματα στον λαό. Βέβαια, ο θυμός τους φεύγει μόλις ακούν την δική μου ιστορία. Αντλούν έμπνευση για να αλλάξουν τρόπο σκέψης, ζωής και στάσης απέναντι στην Κολομβία»

Παράδειγμα προς μίμηση και πηγή δύναμης

Φτάνοντας στην κατακλείδα αυτού του αφιερώματος, δεν μπορώ να σας κρύψω ότι έκλαψα. Ένας άνθρωπος που στερήθηκε το δικαίωμα στην ζωή ως παιδί, στο άνθος της ηλικίας του έχασε τα περισσότερα μέλη του σώματός του και παρόλα αυτά δεν τα παράτησε. Μέσα από την δική του πάλη, προσπαθεί να δώσει δύναμη στον ταλαιπωρημένο λαό της Κολομβίας και το μήνυμα ότι όλα θα γίνουν όπως πρέπει.

Πέραν τούτου, αποτελεί ένα λαμπερό παράδειγμα για όλους, διότι τίποτα στην ζωή δεν είναι δεδομένο. Από το πιο απλά έως το πιο σύνθετα. Επίσης, προσωπικά πήρα απόψε ένα σημαντικό μάθημα. Οποιοδήποτε εμπόδιο κι αν βρεθεί στον δρόμο δεν είναι ανυπέρβλητο.

Εις το επανιδείν

Ακούστε το τελευταίο επεισόδιο του Sports Journeys, αλλά και ολόκληρη την πρώτη σεζόν εδώ.

Photo Credits: Hive News