Τάιλερ ημίχρονο, Γιάννης τελικό – Ευρωμπάσκετ 2022

Μπορώ άραγε να απαντήσω σε ένα ρατσιστικό παραλήρημα τρεις βδομάδες μετά; Τρώγεται όντως κρύα η εκδίκηση, ή θα πρέπει να τη βάλω σε αυτούς τους απαίσιους φούρνους μικροκυμάτων; Γιατί αν κάτι κάνουν οι φούρνοι μικροκυμάτων είναι να ζεσταίνουν το πιάτο, τόσο που να μην μπορείς να το πιάσεις, αφήνοντας όμως το φαγητό (με κάποιο τρόπο) πιο κρύο από πριν.

Γράφει ο Άγγελος Αναστασόπουλος

Θα το ρισκάρω. Βλέποντας αυτήν την Εθνική χθες βράδυ στην πρεμιέρα του Ευρωμπάσκετ 2022, με έπιασα πολλές φορές να λέω #My_National_Team. Όχι γιατί κέρδισε. Οι θεοί ξέρουν πόσο έχω στηρίξει την Εθνική του μπάσκετ ακόμα και στις ήττες. Η σύνδεση που έχω με αυτήν την ομάδα, αλλά και με αυτήν του πόλο, είναι κάτι το υπερβατικό. Δεν είναι οι επιτυχίες. Έχει να κάνει με αυτό που βγάζουν τα παιδιά που φοράνε τη φανέλα ή το σκουφάκι. Έχει να κάνει με την ποιότητα των φιλάθλων. Θα με πείτε γραφικό ίσως. Ο Νίκος Κοτσαρίνης, που έχει επίσης φιλοξενηθεί στη γιάφκα του Sports Journeys, το κάνει συχνά-πυκνά άλλωστε. Κάτι παραπάνω θα ξέρει.

Δυστυχώς ο ποδοσφαιρικός οπαδισμός κουβαλάει, ώρες ώρες, κάτι το άρρωστο. Και αυτό ήρθε και μπαστακώθηκε στο μπασκετάκι μας. Άντε με τον κάθε αυτοδιορισμένο Θερμοπυλοφύλακα και απόγονο του Αλέξανδρου, που έτσι και του πετάξεις κανένα «έργω κ’ ουκέτι μύθω» θα νομίζει ότι τον έβρισες.

Κάπως έτσι βρέθηκα να τσακώνομαι με έναν τύπο αργά χθες βράδυ σε σχόλια στο Facebook. Που (γράφοντας σε greeklish και χωρίς την παραμικρή σύνταξη στο λόγο) αμφισβητούσε την ελληνικότητα της Εθνικής. Ένας τύπος που είχε μια αρμαθιά περικεφαλαίες στο προφίλ του. Γιατί όλοι οι ηλίθιοι γεμίζουν τα προφίλ τους περικεφαλαίες; Και όπως μού σφύριξαν, είναι κάποιου είδους ανθυποσελέμπριτι που είχε εκφράσει κάποιες… προοδευτικές ιδέες περί βιασμού. Ο Δωδώνης Χρυσόστομος θα ήταν περήφανος.

«Auth h ethnikh einai gemato apo pollous ellhnes», έλεγε ο αυθεντικός απόγονος του Αριστοτέλη. Σαν άλλος Μάικλ Βέντρις αποκρυπτογράφησα τη Γραμμική Β’ και του απάντησα. Δεν άντεξα. Γιατί αυτή είναι η πιο ελληνική εθνική ομάδα που μπορώ να σκεφτώ. Όχι η φετινή. Η εθνική ομάδα του μπάσκετ.

Ο απόλυτος θεός της είναι ένα παιδί του Νιου Τζέρσεϊ. Ο νέος της προφήτης είναι ένα παιδί μεταναστών. Και, διάολε, στην προεπιλογή του Ευρωμπάσκετ 2022 είχαμε έναν σταρ και τα τρία αδέρφια του. Αν αυτό δεν είναι βαθιά πασοκικό, στα γενέθλια σήμερα του κόμματος, τι είναι; Μην με παρεξηγήσετε. Αστειεύομαι. Πολύ γουστάρω να βλέπω τους αδερφούς Αντετοκούνμπο με τα χρώματα της Ελλάδας. Όπως γούσταρα να βλέπω τον Σόφο, τον Κόμματο για ένα φεγγάρι, αλλά και τον Τάιλερ.

Ο Τάιλερ… Τι έκανε χθες το παλικάρι; Κράτησε την ομάδα με κρύο αίμα και καυτό χέρι. Πριν αναλάβει ο Γιάνναρος. Τάιλερ ημίχρονο, Γιάννης τελικό, σαν να λέμε. Αλλά δεν θα μιλήσω για το ματς. Τα έχετε διαβάσει. Και ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι είμαι καλός αναλυτής του αθλήματος. Με μια δόση υπεροψίας ίσως, δηλώνω χρονικογράφος του αθλητισμού. Με ενδιαφέρει ο άνθρωπος. Η ιστορία. Όχι αν μια μπάλα πέρασε από ένα στρογγυλό στεφάνι. Και η ιστορία του Τάιλερ, η ιστορία του Νικ και φυσικά αυτή του Γιάννη είναι μεγαλύτερη κι από το άλμα του για να ταπώσει χθες τον Σμιθ.

Κάθε φορά που τον βλέπω να παίζει με τη φανέλα της Εθνικής Ευρωμπάσκετ 2022, τον σκέφτομαι λιπόσαρκο αγόρι να πανηγυρίζει με μια σημαία στο ντραφτ. Και σκέφτομαι το καθίκι που δήλωνε σπορά των ηττημένων του ‘45 (δεν θα πω το όνομά του, για να μην σιχαθώ πρωινιάτικα) να μιλάει για έναν «νεαρό Νιγηριανό που προσπαθούν να κάνουν Έλληνα. Αλλά ο Θεός είναι Έλληνας γιατί εχθές δεν έβαλε ούτε πόντο και χάσαμε». Ο ένας είναι στα αστέρια κι ο άλλος στη φυλακή. Το λες και κάρμα.

Πού θέλω να καταλήξω με αυτό το κείμενο; Ποιο είναι το επιμύθιο; Τι μπορώ να πω που δεν έχει ήδη ειπωθεί; Δεν ξέρω. Ξεκίνησα να γράφω χωρίς να έχω στο μυαλό μου πού θα βγει αυτό το πράγμα. Εξαιρετικά δημοσιογραφικό, συμφωνείτε; Ήθελα απλά να το βγάλω από μέσα μου. Και τώρα νιώθω κενός. 

Ας μου επιτραπεί, λοιπόν, να κλείσω με έναν στίχο του θείου Μανόλη Ρασούλη. Δεν μπορώ να το πω καλύτερα από αυτόν. Η πιο γλυκιά πατρίδα είναι η καρδιά και τ’ άγια χώματά της, πόνος και χαρά.

Photo Credits: fiba.basketball.com